میزان پاسخ به شیمی درمانی نئوادجوانت در مبتلایان به سرطان پستان پیشرفته موضعی براساس رسپتورهای شایع مولکولی

زمینه و هدف: سرطان پستان در جهان و ایران شیوع بالایی داشته و با مرگ و میر بالایی همراه است. شیمی درمانی نئوادجوانت (Neoadjuvant Chemotherapy: NAC) یکی از روش های درمانی برای بهبود بقاء بیماران است. این مطالعه به منظور تعیین میزان پاسخ به NAC در مبتلایان به سرطان پستان پیشرفته موضعی براساس رسپتورهای شایع مولکولی انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی تحلیلی روی ۱۰۰ بیمار مبتلا به سرطان پستان (میانگین سنی ۴۱.۱۴±۱۰.۰۶ سال) مراجعه کننده به درمانگاه جراحی مرکز آموزشی درمانی ۵ آذر گرگان طی سال های ۱۳۹۲ لغایت ۱۳۹۷ انجام شد. بیماران بدون متاستاز دوردست تحت رژیم درمانی NAC قرار گرفته و سپس جراحی شدند. مشخصات دموگرافیک، نوع داروها، مشخصات رسپتورهای مولکولی پاسخ به درمان آنها در چک لیستی ثبت شد. پاسخ به درمان و میزان بقاء کلی بیماران ارزیابی شد. یافته ها: میانگین اندازه تومور قبل از کموتراپی NAC ۳.۰۱±۲.۴۷ سانتی متر (با دامنه ۰-۸ و میانه ۲) بود و ۱۶ درصد گرید ۱، ۵۲ درصد گرید ۲ و ۳۲ درصد گرید ۳ تعیین شد.۳۶ درصد از بیماران سابقه فامیلی مثبت داشتند. ۴۶ درصد ER مثبت، ۴۰ درصد PR مثبت، ۲۲ درصد Her-۲ مثبت و ۷۸ درصد Her-۲ منفی بودند. ۳۶ درصد شاخص Ki-۶۷ بیش از ۳۰ درصد داشتند. ۱۸ درصد بیماران پاسخ کامل پاتولوژیک داشتند و ۸۲ درصد پاسخ ناکامل و یا منفی داشتند. از لحاظ سابقه فامیلی سرطان پستان وضعیت رسپتورهای Her۲، ER، PR، Ki۶۷، گرید هیستولوژیک، اندازه تومور و لنفودای آگزیلاری تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه با و بدون پاسخ پاتولوژیک کامل وجود داشت (P<۰.۰۵). نتیجه گیری: میزان پاسخ کامل پاتولوژیک به کموتراپی نئوادجوانت در بیماران مبتلا به سرطان پستان پیشرفته موضعی در ۱۸ درصد بیماران دیده شد.

کلیدواژه ها:

Breast Neoplasms ، Chemotherapy Adjuvant ، Pathologic Complete Response ، Survival ، Mortality ، سرطان پستان ، شیمی درمانی نئوادجوانت ، پاسخ پاتولوژیک کامل ، بقاء ، مرگ و میر