شمارش خودکار احجام گردشی تقاطع با استفاده از دستگاه های موجود کنترل چراغ

هدف از این مقاله شناسایی و بررسی امکان به دست آوردن احجام گردشی از دستگاه های کنترل چراغ موجود و بررسی صحت آنها است. اکثر تقاطع های چراغ دار با حسگرهای القایی حلقه ای عمل می کنند. مطالعه ماکروسکوپی بر روی دو تقاطع انجام شد. دقت حسگر بر حسب میانگین درصد مطلق خطا و ریشه میانگین مربعات خطا بررسی شد. نتایج نشان داد که شمارش­ها قابل اعتماد نیستند و دارای خطای بسیار بالایی هستند. با این حال، با استفاده از برنامه نویسی ژنتیک و سیستم استنتاج عصبی فازی تطبیقی، شمارش حسگرها اصلاح شد و دوباره خطا محاسبه شد. روش پیشنهادی برای اصلاح شمارش حسگرها نشان می دهد شمارش­های اصللاح شده برای  همه شرایط دقت کافی پیدا نمی کنند. بنابراین، یک روش جایگزین برای به دست آوردن تعداد احجام گردشی فقط از اطلاعات چراغ بدون استفاده از شمارش حسگرها پیشنهاد شده است. برای تولید داده های مورد نیاز، شبیه سازی در VISSIM با حجم­های ورودی مختلف انجام شد. بازه زمانی سبز و حجم در هر فاز از خروجی VISSIM استخراج و بر اساس این متغیرها مدل ساخته شد. این روش شمارش دقیقی را برای برخی موارد ایجاد می کند. به هر حال حتی زمانی که می توان احجام حسگرها را اصلاح کرد، یا احجام گردشی را بر اساس اطلاعات چراغ ترافیک تخمین زد، نمی توان احجام گردشی را در خطوط مشترک تخمین زد. این مقاله همچنین سه روش را برای تخمین نسبت حرکات گردشی در خطوط مشترک پیشنهاد کرده است.

کلیدواژه ها:

احجام گردشی ، حسگر القایی حلقه ای ، اطلاعات چراغ ، ANFIS ، برنامه نویسی ژنتیک