تبئین الگوهای طراحی فضاهای باز شهری با هدف افزایش تعاملات اجتماعی در کشور لبنان

تعامل افراد در دنیای امروز از اهمیت بسزای برخوردار میباشد و به تبع آن ایجاد بستری مناسب برای تعامل افراد از جمله مسائلی است که امروزه در بسیاری از طراحی ها مد نظر معماران قرار میگیرد . با توجه به این که امروزه فضای شهری کارکردی اجتماعی دارد، وجود فضاهای عمومی شهری، ضرورتی اساسی در برنامه های توسعه شهری هستند که این امر حکایت از نقش این فضاها در تقویت وجه فرهنگی- اجتماعی شهر دارد. فضاهای عمومی شهر را می توان عرصه ای دانست که داستان زندگی جمعی در آنها گشوده می شود و مکانی نه صرفا کالبدی، برای ایجاد تعاملات اجتماعی و مراودات شهروندی را فراهم می کند، چنانچه به زعم بسیاری از اندیشمندان فضاهای عمومی شهر مولفه ای اساسی در بهبود و افزایش میزان سرمایه اجتماعی در ساختار شهر به شمار می رود (حبیب و همکاران، ۱۳۹۱) فضاهای عمومی الگوهای پیچیده ای از عملکردها و دربردارنده مفاهیم و معانی متنوعی هستند که شناخت و درک چگونگی این روابط می تواند در طراحی با کیفیت فضاهای شهری تاثیر گذار باشد. لذا شناسایی مولفه های مختلف اعم از مولفه های کالبدی و مولفه های اجتماعی و فردی و ... به عنوان عاملی برای همبستگی بیشتر استفاده کنندگان در یک فضای باز شهری در کشور لبنان مورد بررسی و ارزیابی قرار می گیرد. با توجه به مطالب گفته شده و برای تعیین دقیق تر حوزه پژوهش حاضر سوال های زیر مطرح می شود : ۱ .آیا در ارتقای تعاملات اجتماعی، مولفه های فردی تاثیر گذاری بیشتری دارند یا مولفه های کیفی سازنده فضاها؟ ۲ .نحوه و میزان تاثیر مولفه های مختلف )فردی و کیفی( بر تعاملات اجتماعی به چه صورتی است؟ انتظار می رود با راهبرد انتخاب شده بتوان به شناخت این مسئله که در طراحی فضاهای عمومی چه عواملی باعث تشدید کنش های اجتماعی افراد در فضاهای باز شهری می شود و چه عواملی باعث می شود این گونه فضاها برای مردم، قابل استفاده و قابل تحمل و قابل پذیرش شود، دست پیدا کنیم(بهزادفر و طهماسبی، ۱۳۹۲ ). شرط اساسی برای اینکه یک فضای عمومی، فضای شهری تلقی شود این است که در آن تعامل و تقابل اجتماعی صورت گیرد، پس آن دسته از نرم فضاها و سخت فضاها که بستر تعامل اجتماعی نیستند، فضاهای شهری نامیده نمی شوند(پاکزاد، ۱۳۸۹).