الگوی ساختاری ارتباط میان سبک های دلبستگی ناایمن و علائم افسردگی در دانش آموزان: نقش میانجی کمال گرایی

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی گری کمالگرایی در ارتباط بین سبک های دلبستگی ناایمن با نشانه های افسردگی انجام شد. روش: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود و الگوی پیشنهادی روابط در پژوهش با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری مورد ارزیابی قرار گرفت. جامعه ی آماری پژوهش حاضر را دانش آموزان مقطع دوم دبیرستان شهرستان دلیجان در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ تشکیل داده بودند. ۵۵۰ دانش آموز به شیوه ی نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شد. برای گردآوری داده ها از ابزارهای پرسشنامه سبک دلبستگی (کولینز و رید، ۱۹۹۰)، پرسشنامه کمالگرایی (هویت و فلت، ۱۹۹۱) و زیر مقیاس افسردگی در پرسشنامه ی ۲۱ سوالی داس (لاویبوند و لاویبوند، ۱۹۹۵ ) استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که مدل ساختاری ارائه شده در پژوهش با داده های گرداوری شده برازش دارد و رابطه ی مستقیم افسردگی با دلبستگی اجتنابی، دلبستگی دوسوگرا و کمال گرایی مثبت (۰۰۱/۰ p = ) است. همچنین رابطه ی غیرمستقیم افسردگی و سبک های دلبستگی اجتنابی (۰۰۲/۰ p = ) و دوسوگرا (۰۰۱/۰ p = ) با میانجی گری کمال گرایی معنی دار بود. نتیجه گیری: نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان داد که کمال گرایی در رابطه ی بین سبک های دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا با افسردگی نقش میانجی دارد. بنابراین می توان با آموزش و افزایش آگاهی والدین، دانش آموزان و مسئولین آموزشی در حیطه ی کمال گرایی ناکارآمد و سبک های دلبستگی آسیب زا کیفیت روابط بین فردی را بهبود بخشید. یافته های این پژوهش همچنین با تاکید بر نقش میانجی گری کمال گرایی در زمینه های آسیب شناسی روانی و طراحی برنامه های درمانی نیز کمک کننده خواهد بود.

کلیدواژه ها:

افسردگی ، سبک دلبستگی ، کمالگرایی