اثرات کشندگی سموم آبامکتین و پرتیکاکلر بر ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio)

با توجه به مصرف زیاد سموم برای اهداف کشاورزی، وجود سموم در آب های سطحی استان های شمالی ایران بسیار شایع است که می تواند اثرات نامطلوبی بر اکوسیستم های آبی، آبزیان و در نهایت انسان به عنوان مصرف کننده نهایی بگذارد. ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) از مهمترین گونه های کپور ماهیان دریای خزر می باشد که ذخایر طبیعی آن طی سال های اخیر به دلایل متعددی از جمله ورود سموم دفع آفات نباتی به اکوسیستم های آبی رو به کاهش نهاده است. از این رو در این تحقیق سمیت حاد کوتاه مدت سموم آبامکتین و پرتیکاکلر که به مقدار زیادی در استان های شمالی کشور استفاده می گردند بر روی بچه ماهیان ۷- ۵ گرمی کپور معمولی به منظور تعیین غلظت کشنده ۵۰ درصد از جمعیت ماهیان در ۹۶ ساعت مطالعه گردید. آزمایشات به صورت ساکن و براساس روش استاندارد O.E.C.D به مدت ۴ شبانه روز انجام و پارامتر های فیزیکوشیمیایی آب از جمله pH، اکسیژن محلول و درجه حرارت اندازه گیری گردید که به ترتیب در دامنه متوسط ۳۰/۸ – ۲۲/۸ و ۶۹–۶۷ درصد و ۹/۱۷–۷/۱۷ قرار داشتند. بر اساس نتایج بدست آمده سمیت حاد سموم آبامکتین و پرتیکاکلر برای بچه ماهیان کپور معمولی به ترتیب ۲۴۳/۱ و ۲۳۳/۲ میلی گرم در لیتر محاسبه گردید و در ادامه حداکثر غلظت مجاز (M.A.C Value) این سموم به ترتیب ۱۲۴۳/۰ و ۲۲۳۳/۰ میلی گرم در لیتر برای بچه ماهیان کپور معمولی محاسبه گردید که با توجه به جدول تعیین سمیت سموم مختلف، سموم آبامکتین و پرتیکاکلر برای این ماهیان دارای سمیت متوسط محسوب می گردد.

کلیدواژه ها:

آبامکتین