بهسازی خواص مکانیکی خاک های رسی با استفاده از نانو سیلیس در منطقه جلفا (استان آذرباجان شرقی)

امروزه بهسازی خاک های مسئله دار به عنوان یکی از چالش های مهندسان ژئوتکنیک مورد توجه زیادی قرار گرفته است. از آنجا که خاک های مسئله دار، منشا ثانویه دارند و حاصل هوازدگی شیمیایی هستند؛ معمولا پراکندگی زیادی در سطح زمین دارند. از جمله خاک های مسئله دار، رس ها هستند که با توجه به خصوصیات ضعیف مقاومتی، مشکلات نشست و پتانسیل واگرایی خود، مشکلات زیادی را در بستر سازه ها ایجاد می کنند. یکی از روش های کنترل مسائل ناشی از خاک های مسئله دار، تثبیت شیمیایی آن هاست. یکی از روش های اصلاح و بهبود کیفیت خاک ها استفاده از مواد افزودنی است. با توجه به کاربرد وسیع مواد نانو در علوم مختلف می توان تاثیر این مواد را برخاک به عنوان یک افزودنی نوین مورد بررسی قرار داد. در این پژوهش به بررسی تاثیر ماده افزودنی نانوسیلیس بر مقاومت خا ک های رسی پرداخته شده است. با استفاده از مطالعات آزمایشگاهی و آزمایش های تک محوری به بررسی اثر نانوسیلیس بر مقاومت فشاری محصور نشده خاک های رسی در منطقه جلفا پرداخته شده است. نمونه های خاک چسبنده با افزودن درصدهای مختلف نانوسیلیس مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است که نانوسیلیس موجب افزایش مقاومت فشاری تک محوری خاک چسبنده شده است. نتایج نشان داد که درصد افزودنی نانوسیلیس جهت مقاومت فشاری بهینه در خاک رسی این منطقه حدود ۸/۰ درصد می باشد. مقایسه سه سری مقاومت فشاری خاک رسی در درصدهای مختلف افزودنی نانوسیلیس حداقل مقاومت را حدودkg/cm۲ ۶ و حداکث مقاومت را حدودkg/cm۲ ۹ نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

خاک چسبنده ، نانو سیلیس ، مقاومت فشاری ، آزمایش تک محوری ، بهسازی خاک