طراحی آب شیرین کن با استفاده از انرژی زمین گرمایی چاه های نفت رها شده

زمینه و هدف: شیرین کردن آب شور می تواند در مقابله با بحران کم آبی کمک مناسبی باشد. با توجه به این که چاه های نفت جهت استحصال نفت سرمایه گذاری و حفاری شده اند و پس از اتمام استحصال نفت و گاز می توان از انرژی حرارتی این چاه ها برای تولید آب شیرین استفاده کرد. هدف تحقیق حاضر طراحی آب شیرین کن زمین گرمایی با استفاده از انرژی حرارتی اعماق چاه نفت رها شده است.

روش بررسی: این تحقیق در سال ۱۴۰۰ در جزیره خارک در خلیج فارس انجام شده است. ابتدا از روش شیرین سازی چند مرحله ای برای استفاده از حرارت چاه نفت رها شده انتخاب می شود. سپس روش ها و ساختار هایی که بتوان به کمک آن ها میزان تولید آب شیرین با استفاده از این چاه را افزایش داد، با استفاده از نرم افزار EES مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور ۴ سناریو مختلف ارائه گردیده است، که شامل:

• شیرین سازی چند مرحله ای مرسوم

• شیرین سازی چند مرحله ای به همراه پیش گرمایش ثانویه

• شیرین سازی چند مرحله ای به همراه پیش گرمایش ثانویه و فلش باکس خارجی

• شیرین سازی چند مرحله ای به همراه پیش گرمایش ثانویه، فلش باکس خارجی و فلش باکس داخلی

یافته ها و نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که در سناریو چهارم بیشترین مقدار تولید آب شیرین مشخص شده است که این مقدار برابر با ۵۹۲ متر مکعب در روز است. سپس تاثیرات محیط زیستی استفاده از این نوع آب شیرین آنالیز شده است. در بخش پایانی این پژوهش آب شیرین کن زمین گرمایی با استفاده از حرارت چاه نفت رها شده به روش ارزش فعلی و نرخ های تورم تحلیل اقتصادی شده است.

کلیدواژه ها:

بحران آب ، آب شیرین کن ، سوخت های فسیلی ، انرژی های تجدید پذیر ، چاه نفت رها شده