رهیافت های جرم شناسی رشد مدار در سیاست جنایی و حقوق ایران

بدیهی است در طراحی و سازمان دهی یک نظام جامع پیشگیری از بزه و انحراف، میتوان نظریه های جرم شناسی را لحاظ کرد. ویژگی مشخص کننده جرم شناسی رشدمدار، تمرکز بر بزهکاری ، در ارتباط با تغییراتی است که در طول زمان، در افراد و شرایط زندگی شان ایجاد می شود. مهم ترین مسائل مورد توجه جرم شناسان رشدمدار عبارتند از استمرار و تغییر در رفتار، در طی روند زندگی است ، که از جمله مصادیق آن ها می توان به شروع و خاتمه بزهکاری ، حرفه مجرمانه و الگوهای بزهکاری در طول زمان اشاره نمود. دوران کودکی و نوجوانی ، کانونی ترین موضوعات جرم شناسی رشد مدار بوده و از آنجایی که بزهکاری اطفال و نوجوانان یکی از چالش های مسائل سیاست جنایی کشور ها است ، دیربازی است که دولت ها به منظور حفظ و ابقای امنیت از آورده های ییشگیری رشدمدار بهره جسته و بدین سان در مقام پیشگیری از وقوع و تکرار جرم برآمده اند. طراحی و اجرای برنامه های پیشگیرانه از دوران قبل از تولد و پس از آن و در سنین رشد نسبت به اطفال و والدین آنها می تواند در کنترل عوامل خطر موثر بوده و احتمال بروز رفتارهای انحرافی و پرخطر را کاهش دهد. پژوهش حاضر با روش توصیفی -تحلیلی به دنبال تبیین این پرسش است که اولا، آورده های نظریه های رشدمدار در سیاست جنایی ایران چیست ؟ ثانیا، آورده های این نظریه در حقوق کیفری ایران چیست ؟ ثالثا، انتقادات وارده بر آن ها چیست ؟

کلیدواژه ها:

پیشگیری رشد مدار ، حقوق کیفری ، سیاست جنایی