نگاهی به جنبه های روابط کار عادلانه در قانون کار ایران

انطباق پذیری قانون کار با مشاغل نوظهور از زاویه روابط کار عادلانه در ایران ، موضوعی است که ابعاد گوناگونی از حقوق کارگران و دینامیک های بازار کار را در بر می گیرد. در حالی که قوانین کار در ایران به منظور حفظ حقوق کارگران و تنظیم روابط کاری میان کارفرما و کارمندان وضع شده اند، پر سش ها درباره انطباق این قوانین با نیازها و تحولات مشاغل نوظهور پیش آمده است . همچنین ، تاثیر این انطباق بر مظاهر مختلف اشتغال ، از جمله حقوق و مزایا، ایمنی و بهداشت کاری و حقوق کارگران ، مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. یکی از جنبه های کلیدی انطباق پذیری، به رسمیت شناختن و حمایت از حقوق کارگران در مشاغل نوظهور است . از آنجایی که این شرکت ها اغلب با ساختارهای غیرسنتی و ترتیبات استخدامی کار می کنند، قوانین کار باید برای تضمین برخورداری کارکنان از حقوق اساسی مانند قرارداد جمعی ، حفاظت از اخراج ناعادلانه و دسترسی به مزایای اجتماعی قابل انطباق باشد. انطباق پذیری همچنین به تنظیم کار از راه دور گسترش می یابد، روندی که با پیشرفت های تکنولوژیکی و جهانی شدن عملیات تجاری شتاب گرفته است . چارچوب های قانونی باید با چالش های ناشی از ترتیبات کار مجازی تطبیق داده شود و اطمینان حاصل کند که کارگران از راه دور از رفتار منصفانه برخوردار می شوند، از نظارت بیش از حد محافظت می شوند و حق قطع ارتباط پس از ساعات کاری را دارند. در تعقیب روابط کار منصفانه ، انطباق پذیری هنگام پرداختن به ماهیت پویای نقش های شغلی در مشاغل نوظهور بسیار مهم می شود. چارچوب قانونی باید از تو سعه مداوم مهارت ها و فر صت های آموز شی حمایت کند تا اطمینان حا صل شود که نیروی کار برای نیازهای در حال تحول بازار کار مجهز باقی می ماند.

کلیدواژه ها:

انطباق پذیری ، قانون کار ، مشاغل نوظهور ، روابط بازار کار عادلانه