بررسی صلاحیت شورای حل اختلاف در کاهش تصدی گری امور قضائی

قانونگذار کشور ما با هدف احیاء و اشاعه ی فرهنگ صلح و سازش، طرح ایجاد شوراهای حل اختلاف را به موجب ماده ۱۸۹ قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی بنا نمود و در سال ۱۳۸۷ نهاد یاد شده براساس قانون شورای حل اختلاف تاسیس گردید. شوراهای حل اختلاف مرجعی قضایی که بیشتر در جهت صلح و سازش بین طرفین دادرسی قدم بر میدارد. صلاحیت اجباری شوراهای حل اختلاف مغایر اصول مختلف قانون اساسی که مرجع رسیدگی به شکایات و تظلمات را دادگستری میدانند، محسوب میگردد. بنابراین این تحقیق با هدف بررسی صلاحیت شورای حل اختلاف در کاهش تصدی گری امور قضائی به روش توصیفی و تحلیلی می باشد. نتایج نشان داد که اعضای شورای حل اختلاف در سه زمینه اصلاح ذات البین طرفین دعوی کیفری ، جلوگیری از فرار متهم ، حفظ آثار جرم، و رسیدگی به صدور حکم در خصوص جرایم مصرح در آیین نامه دارای اختیار هستند. رسیدگی در شوراها تابع تشریفات آیین دادرسی کیفری نیست و آراء شورا قابل تجدید نظر در دادگاه های عمومی می باشد. به موجب قانون ۱۸۹ اعضای شوراهای حل اختلاف در زمینه ایجاد صلح و سازش بین طرفین دعوی و نیز رسیدگی و صدور حکم در خصوص دعاوی دارای اختیار هستند.

کلیدواژه ها:

شورای حل اختلاف ، صلاحیت ، تصدی گری ، امور قضائی