مطالعه تطبیقی قصد و رضا میان طرفین معامله در حقوق مدنی ایران فرانسه و مصر

یکی از ارکان اساسی صحت معامله وجود قصد و رضایت میان طرفین معامله است. بر اساس قانون فقدان قصد در انعقاد معامله از موارد بطلان محسوب می شود. و عدم رضایت طرفین نیز عدم نفوذ عقد را موجب میگردد. علی رغم وجود تفاوت ذاتی در آثار این ارکان اما همواره مشاهده میشود که نویسندگان حقوق مدنی ایران، رکن اراده را در ذیل رکن قصد و رضا برشمرده اند. پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی تاثیر قصد و رضا بر انعقاد معاملات و وجوهات اشتراک و افتراق میان قوانین مدنی کشورهای ایران فرانسه و مصر را مورد بررسی قرار داده است. نتایج پژوهش نشان میدهد که وجود رکن قصد و رضا یکی از بخش های مهم معاملات میان کشورهای مذکور است. به استناد نظریات صاحب نظران حقوقی کشورهای مربوطه و تفسیر مواد قانونی این کشورها، علاوه بر عنصر قصد و رضا و بندهای ماده ۱۹۰ قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران وجود اراده طرفین معامله نیز یکی از شروط حیاتی و اساسی معامله نیز محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

معامله عقد قصد و رضا ، اراده ، قانون مدنی