بررسی اسناد تجاری الکترونیکی در حقوق داخلی و بین المللی

سند الکترونیکی عبارت از داده پیامی است که در مقام دعوی یا دفاع قابل استناد باشد. مستفاد از قوانین مدنی و تجارت الکترونیکی ایران سند الکترونیکی به سه نوع سند رسمی الکترونیکی سند عادی الکترونیکی با امضای ساده و سند عادی الکترونیکی با امضای مطمئن تقسیم می شود. بر خلاف قانونگذار فرانسه و آمریکا قانون ایران تعریف صریحی از سند رسمی الکترونیکی ندارد و برای تعریف این نوع سند باید به تفسیر مقررات سنتی ناظر به اسناد کاغذی استناد کرد. اگرچه ساختار اسناد تجاری الکترونیکی متفاوت از اسناد کاغذی است اما با توجه به آنکه قانون تجارت الکترونیکی داده پیام و امضای الکترونیکی را با سند کاغذی و امضای سنتی معادل می داند. سند تجاری الکترونیکی می تواند شرایط شکلی را که لازمه اعتبار اسناد تجاری است برآورده کند. به علاوه اگرچه اسناد تجاری الکترونیکی، منحصر به فرد نیستند اما می توان با برخی روشهای فنی سلطه انحصاری دارنده بر سند را امکان پذیر کرده و تحقق مفهوم قبض را ممکن ساخت. همچنین با توجه به اینکه استاد تجاری از امضای الکترونیکی مطمئن برخوردارند. دلیل الکترونیکی مطمئن محسوب شده و انکار و تردید نسبت به آنها مسموع نیست بلکه در خصوص این استاد فقط می توان ادعای جعل کرد.

کلیدواژه ها:

داده پیام سند رسمی الکترونیکی ، سند عادی الکترونیکی ، امضا الکترونیکی