آسیب شناسی و پیامدهای مدیریت بحران در زلزله کرمانشاه در سال ۱۳۹۶

زلزله پدیده و بحرانی طبیعی است که علاوه بر تهدیدهای جانی و مالی در مناطق مسکونی ، همواره آسیب های اجتماعی و روانی ای در پی دارد که بی توجهی به آن در درازمدت مشکلات و بحران های زلزله زدگان را عمیق تر و تهدیدآمیزتر می کند. توجه به پیامدهای اجتماعی و روانی ، به مثابه ضرورت راهبردی و مدیریتی ، موضوعی حیاتی در جهت ممانعت از آسیب هایی است که غفلت از آنها صدمه جبران ناپذیری در نواحی زلزله زده و حتی در خارج از این مناطق به بار خواهد آورد. هدف اصلی از این پایان نامه بررسی مهمترین چالشها و پیامدهای مدیریت بحران زلزله کرمانشاه در سال ۱۳۹۶ است . روش تحقیق به صورت روش پژوهش حاضر توصیفی و تحلیلی است . نظر به اینکه رساله جنبه تئوری و استدلالی دارد، روشی که در آن به کار گرفته شده است ، روش کتابخانه ای یعنی مطالعه منابع ذیربط و فیش برداری از آنها و ایجاد ارتباط بین این فیش ها و استنتاج از آنها می باشد. مدیریت بحران زلزله کرمانشاه در قالب رویکرد واکنش غیر نظاممند با چالشهای مهمی نظیر عدم بهره وری از مدل مدیریت اجتماع محور، نبود تجانس سازمانی و ضعف ارتباطات و پشتیبانی همراه بوده که سبب خلق پیامدهایی مانند عدم رضایتمندی ، باور به فقدان برنامه ریزی مدون و سلب اعتماد عمومی گردیده است . شیوه های صحیح مدیریت بحرانهای طبیعی می توانددر راه جلوگیری از وقوع حوادث محیطی بسیار موثر واقع شود پس در دسترس بودن برنامه های اجرای مناسب درواقع بحرانی از یک سو باعث تقویت بنیه و اساس جامعه در تمامی زمینه ها شده واز سوی دیگر ، میزان خساراتمالی و تلفات انسانی و از هم گسیختگی اجتماعی و اقتصادی و زیست محیطی را به شدت کاهش می دهد .

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی ، مدیریت بحران ، فجایع طبیعی ، زلزله ، کرمانشاه.