سیاست کیفری ایران در قبال اسقاط جنین با تطبیق بر اسلام و اسناد حقوق بشر

اسقاط جنین یکی از موارد مبتلا به در ایران، بلکه در جهان می باشد؛ که همواره با چالش های حقوقی ، فلسفی و اخلاقی بسیاری همراه بوده است . اثرات سوء اسقاط جنین بر خانواده و جامعه باعث جرم انگاری و به کارگیری تدابیر سختگیرانه نسبت به انجام قانونی این عمل شده است ، که در سوی دیگر، منجر به افزایش اسقاط جنین های غیرقانونی و غیر بهداشتی و در نتیجه به خطر افتادن سلامتی و حیات زن باردار می شود. از اینرو گفته می شود حیات جنین با حق بر تن مادر در تعارض قرار خواهد گرفت . در مقاله حاضر سعی شده با رویکرد توصیفی تحلیلی ، سیاست کیفری ایران در قبال این جرم مورد بررسی قرار گیرد و تا جایی که مقدور است میزان تطابق آن با مبانی فقهی و فلسفی اسلام و استانداردهای حقوق بشری سنجیده شود. در بخش ابتدایی پژوهش حق حیات جنین و ممنوعیت سلب آن در غیر از موارد استثنایی با توجه به ابهامات اسناد حقوق بشر مورد پذیرش واقع شده است . در ادامه به وا کاوی جرایم راجع به اسقاط جنین پرداخته و رویکرد قانونگذار در قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت سال ۱۴۰۰، نسبت به موارد جواز اسقاط جنین و عدم پذیرش آن در زنای به عنف ، از منظر فقه شیعه و استانداردهای حقوق بشر ، مورد ارزیابی قرار گرفته در انتها نیز ادله قائلان به جواز اسقاط جنین در اثر زنای به عنف س قابل توجیه محسوب نشده است .

کلیدواژه ها:

اسقاط جنین ، تنظیم خانواده ، جوانی جمعیت ، جنین ناشی از زنا ، حق حیات.