واکاوی فقهی حقوقی ضمانت اجرای تخلف از شرط فعل حقوقی مثبت با تاکید بر رویه قضائی ایران

برای ضمانت اجرای تخلف از شرط فعل حقوقی مثبت دیدگاه های متفاوتی وجود دارد. برخی به حق فسخ عقد برای مشروطله معتقدند. در نقطه مقابل نیز برخی به نظریه ترتیب و به تبع آن، فسخ قرارداد در صورت تعذر اجبار معتقدند و نهایتا عدهای مشروطله را مخیر بین فسخ و اجبار می دانند.در این میان مشهور فقها و قانون مدنی معتقدند تا هنگامی که امکان اجبار وجود دارد، امکان فسخ منتفی است . چراکه منظور از ضمانت اجرا جبران ضرری است که در نتیجه تخلف از شرط بر مشروطله وارد می شود که این ضرر باید بر مبنای »قاعده لاضرر« و به طریقی رفع گردد. این طریق می تواند اجبار متعهد باشد، لذا لزومی ندارد مادامی که امکان اجبار منتفی نگردیده، برای مشروطله قایل به حق فسخ باشیم (نظریه ترتیب ). در نوشتار حاضر به روش توصیفی -تحلیلی به بررسی فقهی حقوقی ضمانت اجرای تخلف از شرط فعل حقوقی مثبت با تاکید بر رویه قضائی ایران پرداخته شده است .

کلیدواژه ها:

شرط فعل حقوقی مثبت ، تخلف از شرط ، ضمانت اجرا