قواعد حاکم بر شرکت سهامی زراعی در جهت مدیریت اراضی

شرکت سهامی زراعی به عنوان یکی از شرکت های شناخته شده در حقوق ایران در دهه ۴۰ برای کاستن از آثار سوء اجرای اصلاحات ارضی و مقررات ارث که موجب خرد شدن اراضی کشاورزی شده بود پا به عرصه وجود نهاد تا به توسعه کشاورزی مدرن نیز منجر شود. این شرکت ها که پس از پیروزی انقلاب اسلامی دچار مشکلاتی شده بود اخیرا دوباره مورد توجه و گسترش قرار گرفته است . این شرکت از جهات بسیاری از دیگر شرکت های سهامی متفاوت است چنانچه عمدتا آورده اعضا به مالکیت شرکت در نمی آید و همین موضوعات حقوق صاحبان سهام را در ابهام قرار می دهد. پژوهش حاضر با روش توصیفی -تحلیلی با ابزار کتابخانه ای به دنبال یافتن پاسخ به این سوالات است که مهمترین قواعد حاکم بر شرکت سهامی زراعی چیست ؟ انواع سهام شرکت کدام است و حقوق صاحبان آن از چه نوع است ؟ یافته های پژوهش حاکی از آن است که ؛ »شرایط خاص عضویت «، »مشارکت اجباری «، »حق استفاده دائم اراضی به عنوان آورده«، »ثبت در محل خاص«، »برخورداری سهامدار از یک حق رای «، »محدودیت در انتقال سهام« و مقررات خاص »تصفیه « از مهمترین قواعد خاصشرکت سهامی زراعی است که در بسیاری از موارد از معیارهای حقوقی فاصله دارد و این انحراف معیار در راستای حفظ زمین و بهرهوری کشاورزی است . سهام شرکت حسب اینکه در مالکیت »سهامدارن عادی «، خود »شرکت سهامی زراعی « و »وزارت جهاد کشاورزی « باشد نیز متفاوت است که به تفصیل آن پرداخته شده است .

کلیدواژه ها:

حقوق کشاورزی ، اراضی ، حق استفاده دائم ، حق آبه ، بهرهوری