مسئولیت مدنی ناشی از کودک آزاری والدین در حقوق ایران با نگاهی به کنوانسیون حقوق کودک

پدیده کودک آزاری از جمله معضل های اجتماعی است که به شدت جامعه را تحت تاثیر قرار می دهد. در سطح حقوق موضوعه داخلی به این موضوع ورود شده است لیکن متاسفانه قوانین موجود جهت پیشگیری در حد مطلوب آسیب شناسانه و بازدارنده نمی باشد. همچنین در بعئ بین المللی ضرورت ارائه مراقبت ویژه برای کودک علاوه بر اعلامیه حقوق کودک در مقاوله نامه اختیاری حقوق کودک در مورد فروش کودکان ، کنوانسیون حقوق کودک ، اعلامیه جهانی حقوق بشر، در میثاق بین المللی مربوط به حقوق مدنی و سیاسی (به ویژه مواد ۲۳ و ۲۴ ) ، در میثاق بین المللی مربوط به حقوق اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی (به ویژه ماده ۱۰) و در اساسنامه ها و اسناد سازمانهای تخصصی و سازمانهای بین المللی مرتبط با رفاه کودکان به رسمیت شناخته شده است اما با توجه به عدم گسترش مناسب سیستم های حمایت اجتماعی کودکان و وجود خلاءهای قانونی درمورد مسئولیت مدنی کودک آزاری به جز موارد خاص این امر به خوبی تحقق نیافته است . در حقوق موضوعه ما و جامعه بین المللی جز در موارد معدودی مسئولیت مدنی ناشی از کودک آزاری مستقیما مورد توجه قرار نگرفته بلکه احکام آن را باید از قوانین عام مربوط به مسئولیت مدنی استنباط واستخراج نمود. همچنین در صورت بروز آسیب و خسارت ناشی از کودک آزاری باید مطابق با قواعد کلی و عام مسئولیت مدنی و متون بین المللی جبران خسارت صورت پذیرد. روش تحقیق در این مقاله کیفی از نوع توصیفی -تحلیلی است و داده ها به شیوه کتابخانه ای جمع آوری شده است .

کلیدواژه ها:

کودک آزاری ، کنوانسیون ، حقوق کودک ، مسئولیت مدنی ، تقصیر