همردگی از نظر فقه و حقوق اسلامی و احکام مرتبط با آن ماده ۸۷۳ قانون مدنی

همانگونه که درصدرماده ۸۷۵قانون مدنی تصریح شده شرط ارث بردن وارث از مورث ،زنده بودن وارث در زمان فوت مورث است ؛ لذابرای آن که کسی از دیگری ارث ببرد،بایدحیات و یدر زمان فوت مورث محقق و معلوم باشد؛ اما ماده ۸۷۳ قانون مدنی مطابق مقررات فقهی از حکم قاعده عدم توارث دونفری که تقدم وتاخرفوت آنهامجهول است ،موردی راکه سبب فوت آنان ، غرق وهدم باشد،استثنانموده و هریک راوارث دیگری شناخته است .این درحالی است که دواستثنای یادشده ،مخالف با اصل و قاعده عمومی حاکم برارث در فقه وحقوق است ،براین اساس سوالاتی به ذهن متبادرمیشودکه عمده ترین آنها پرسش ازملاک حکمت وارث است که سبب شده دوموردمذکوربه عنوان استثنادرنظرگرفته شود وهمچنین اینکه آیا این حکم قابلیت تعمیم درمواردمشابه راکه تقدم وتاخرفوت اشخاص مجهول است داردیاخیر؟علاوه برمورد بالادردنیای امروز با توجه به پیشرفت دانش بشری وبروزنتایج نو وبدیعی درزمینه علوم تجربی ابهامات پیچیده فقهی وحقوقی پیرامون این دستاوردها به وجودمی آید.به ناچارعلم حقوق بایدبرای این قبیل ازمشکلات راه حل های مناسب ارائه دهد .پایان نامه حاضر نیز به بررسی همزمانی یا همردگی فوت طبق ماده ۸۷۸ قانون مدنی پرداخته است .

کلیدواژه ها:

ارث ، فوت ، همردگی ، تعارض ، فقه ، حقوق اسلامی