بررسی تغییرات شیمیایی در پپتیدهای ضد میکروبی به منظور افزایش کارایی پپتید

استفاده بی رویه از آنتی بیوتیک ها محدودیت های درمانی را در برابر عفونت های مختلف افزایش داده است و تحقیقات در مورد مولکول های جدیدی را که می توان برای درمان عفونت ها به کار برد، ضروری کرده است. پپتیدهای ضد میکروبی (AMPs) دسته ای از مولکول های آنتی بیوتیکی امیدوار کننده هستند زیرا دارای طیف عمل گسترده، فعالیت قوی هستند و به راحتی مقاومت را القا نمی کنند. از این رو علاقه قابل توجهی در شناسایی و بهینه سازی چنین پپتیدهایی در دهه های گذشته وجود داشته است. با این وجود، بین توالی های AMP تولید شده و نتایج ملموس در آزمایشات بالینی اختلاف وجود دارد که این به دلیل محدودیت های AMPها که شامل تخریب آنزیمی، بی ثباتی شیمیایی/ فیزیکی و سمیت نسبت به سلول های سالم انسانی می باشد. این عوامل عملکرد AMPها را مختل کرده و در نتیجه پتانسیل درمانی محدودی را ایجاد می کند. برای غلبه بر چنین موانعی، رویکردهایی مانند حلقه سازی، فرمولاسیون نانوذرات، جایگزینی اسید آمینه های غیر معمول، طراحی پپتیدهای هیبریدی و... استراتژی های امیدوار کننده ای هستند. با این حال هیچ معیار استانداردی برای طراحی و بهینه سازی پپتیدهای ضد میکروبی (AMPs) طبیعی به عنوان کاندیدای دارویی ایده آل وجود ندارد و استراتژی های بهینه سازی شامل استثنائات و تناقضات مختلفی است. اگرچه AMPها کاندیدهای ضد میکروبی امیدوار کننده ای هستند، اما درک عمیق تر روابط ساختار-عملکردAMPها ضروری است تا بهینه سازی AMPهای طبیعی و توسعه AMPهای فعال انجام شود.

کلیدواژه ها:

پپتیدهای ضدمیکروبی ، تغییر شیمیایی ، آمینواسید ، پایداری پپتیدها