تاثیر آموزش های دریانوردی بر کاهش سوانح دریایی

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش های دریانوردی بر کاهش سوانح دریایی انجام گردید. روش تحقیق ترکیبی (کیفی و کمی) است. در بخش کیفی پژوهش به منظور شناسایی و اولویت بندی عوامل/ شاخص های انسانی بروز سوانح دریایی از روش توصیفی- پیمایشی و در بخش کمی به منظور بررسی تاثیر آموزش های دریانوردی بر کاهش سوانح دریایی از روش شبه آزمایشی استفاده گردید. جامعه آماری این تحقیق در بخش کیفی ۱۲ نفر از اساتید دانشگاه و متخصصین دریانوردی و در بخش کمی ۲۰ نفر از سرپرستان و شرکت کنندگان در دوره های آموزشی دریانوردی در سازمان بنادر و دریانوردی تشکیل داده و برای تعیین نمونه آماری از روش نمونه گیری هدفمند (بخش کیفی) و نمونه گیری تصادفی (بخش کمی) استفاده گردید. گردآوری داده ها با استفاده از فن پیمایش و به کمک پرسش نامه های محقق ساخته انجام گردید که روایی آنها توسط چند تن از اساتید و خبرگان با تجربه و پایایی آن براساس آزمون آلفای کرونباخ تایید گردید. ابتدا با استفاده از ادبیات موضوع و پژوهش دیگر محققین ۲۸ شاخص انسانی بروز سوانح دریایی در چهار گروه عوامل نرم افزاری، سخت افزاری، محیطی و زیست افزاری شناسایی شدند. برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از رویکرد دلفی فازی و فرآیند تحلیل سلسله مراتبی استفاده گردید. یافته ها نشان داد، ۲۰ شاخص براساس رویکرد دلفی فازی مورد تایید خبرگان بوده و براساس فرآیند تحلیل سلسله مراتبی عوامل سخت افزاری دارای بیشترین اهمیت (وزن ۳۳/۰) و عوامل محیطی دارای کمترین اهمیت (وزن ۱۷/۰) می باشد. همچنین نتایج فرضیه های تحقیق نشان داد، آموزش های دریانوردی بر کاهش سوانح دریایی (براساس دیدگاه شرکت کنندگان در دوره آموزش ایمن چهارگانه و سرپرستان آنها) تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

تاثیرات آموزشی ، آموزش های دریانوردی ، سوانح دریایی