نقش موسیقی های درونی و آرایه های ادبی در اشعار شفیعی کدکنی در ادبیات فارسی

در این پژوهش با هدف شناخت جایگاه تکرار در موسیقی درونی شعر این شاعر، به روش توصیفی-تحلیلی به بررسی اشعار وی پرداخته و به این نتیجه رسیده ایم که در رویکرد فرمالیستی شفیعی کدکنی، تکرار اهمیت فراوانی دارد و مهمترین عنصر تکرار شونده در شعر وی، تکرار واگ و سپس تکرار کلمات است. بسامد تکرار مصراع و عبارت نیز در شعر وی قابل ملاحظه است از این رو به این نتیجه می رسیم که این شاعر در ضمن توجه به مفهوم شعر و ایجاد موسیقی مناسب از کوچکترین واحد یعنی واج ها تا بزرگترین واحد یعنی عبارات استفاده کرده و به بهترین نحو با چینش آگاهانه موسیقی را ارتقا داده است. اما بسامد موازنه و ترصیع در شعر وی چندان نیست و از این طریق کمتر طبع آزمایی کرده است.

کلیدواژه ها:

شفیعی کدکنی ، ادبیات ، آرایه ها ، نقد ادبی