نقش موسیقی های درونی و آرایه های ادبی در اشعار شفیعی کدکنی در ادبیات فارسی
محل انتشار: دومین همایش بین المللی جامعه شناسی، علوم اجتماعی و آموزش و پرورش با رویکرد نگاهی به آینده
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 154
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
SEDCONF02_674
تاریخ نمایه سازی: 17 شهریور 1403
چکیده مقاله:
در این پژوهش با هدف شناخت جایگاه تکرار در موسیقی درونی شعر این شاعر، به روش توصیفی-تحلیلی به بررسی اشعار وی پرداخته و به این نتیجه رسیده ایم که در رویکرد فرمالیستی شفیعی کدکنی، تکرار اهمیت فراوانی دارد و مهمترین عنصر تکرار شونده در شعر وی، تکرار واگ و سپس تکرار کلمات است. بسامد تکرار مصراع و عبارت نیز در شعر وی قابل ملاحظه است از این رو به این نتیجه می رسیم که این شاعر در ضمن توجه به مفهوم شعر و ایجاد موسیقی مناسب از کوچکترین واحد یعنی واج ها تا بزرگترین واحد یعنی عبارات استفاده کرده و به بهترین نحو با چینش آگاهانه موسیقی را ارتقا داده است. اما بسامد موازنه و ترصیع در شعر وی چندان نیست و از این طریق کمتر طبع آزمایی کرده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سکینه صدری
کارشناسی زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه اراک