بهینه سازی سطح زیر کشت در منطقه خانمیرزا با توجه به محدودیت های آتی منابع آب

افزایش جمعیت، نیاز به تولید غذا و محدود بودن زمین های مناسب کشاورزی، بر اهمیت برنامه ریزی و بهینه سازی استفاده از زمین می افزاید. با توجه به افزایش تقاضا برای منابع آب زیرزمینی به دلیل توسعه کشاورزی در منطقه خانمیرزا، بهینه سازی کاربری اراضی و بهینه سازی مصرف آب، به عنوان یک راهبرد کارآمد برای حفظ منابع و دستیابی به توسعه پایدار ضروری است. هدف از انجام این تحقیق بهینه سازی سطح زیر کشت به منظور استفاده کمتر از نهاده های آب و زمین به همراه افزایش سود حاصل از کشاورزی است. آمار سطح زیرکشت، میزان آب مصرفی، میزان تولید، عملکرد و هزینه های مربوطه از ۲۴ محصول عمده کشت شده در منطقه به دست آمد. معادلات بهینه سازی با دو هدف کاهش آب مصرفی و افزایش درآمد، با در نظر گرفتن سه سناریو فرمول بندی و سپس معادلات بهینه سازی حل شد. براساس نتایج، بهینه سازی با هدف کاهش آب مصرفی، در سه سناریوی تعریف شده، به ترتیب ۳۹%، ۵۹% و ۵۴% کاهش در مصرف آب را پیش بینی کرد. بهینه سازی با هدف افزایش درآمد و کاهش مصرف آب، به ترتیب ۴۳%، ۴۵% و ۳۹%  آب مصرفی فعلی را برای سه سناریو یادشده پیش بینی کرد. انتظار می رود ترکیب بهینه با هدف افزایش سود و کاهش مصرف آب به ترتیب ۳، ۳/۲و۳/۲برابر نسبت به حالت فعلی سودآوری داشته باشد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی خطی دوسطحی ، توسعه پایدار ، درآمد ناخالص ، کاربری اراضی