تبیین نقش میانجی حمایت اجتماعی و توانمندسازی روانشناختی در تاثیرگذاری استرس شغلی بر فرسودگی شغلی کارکنان شهرداری بندرعباس

هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر استرس شغلی بر فرسودگی شغلی کارکنان شهرداری بندرعباس با توجه به نقش میانجی حمایت اجتماعی و توانمندسازی روانشناختی بود. این تحقیق بر اساس هدف کاربردی و از نظر شیوه گردآوری دادهها توصیفی - علی از نوع پیمایشی است . جامعه آماری موردبررسی کلیه کارکنان شاغل در شهرداری بندرعباس بود که با توجه به فرمول کوکران نمونه آماری ۲۸۲ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای به عنوان حجم نمونه تعیین شدند. ابزار اندازهگیری شامل مقیاس فرسودگی شغلی از مسلش و لیتر (۲۰۰۸)، مقیاس استرس شغلی از اسیپو و اسپوکان (۱۹۹۲)، مقیاس توانمندسازی روانشناختی از اسپریتزر (۱۹۹۵) و مقیاس حمایت اجتماعی از زیمیت و همکاران (۱۹۹۸) بود. روایی پرسش نامه ها به روش روایی سازه از طریق تحلیل عاملی و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ سنجیده شد. جهت تجزیه وتحلیل دادهها از نیز از روش مدلیابی معادلات ساختاری و نرم افزار اس. پی . اس. اس. نسخه ۲۵ و اسمارت پی . ال. اس. نسخه ۳ بهره گرفته شد.نتایج پژوهش نشان داد که در سطح خطای کمتر از ۰۱/ ۰ استرس شغلی تاثیر مثبت و معنی داری بر فرسودگی شغلی کارکنان (به میزان ۳۷۹/۰) دارد و همچنین تاثیر منفی و معنی داری استرس شغلی بر حمایت اجتماعی (به میزان ۸۲۳/۰-) و توانمندسازی روانشناختی (به میزان ۸۹۴/۰-) تایید شد. علاوه براین ، حمایت اجتماعی (به میزان ۱۵۲/۰-) و توانمندسازی روانشناختی (به میزان ۴۲۶/۰-) تاثیر منفی و معنی داری بر فرسودگی شغلی کارکنان داشتند. در نهایت ، حمایت اجتماعی و توانمندسازی روانشناختی نقش واسطه ای معناداری در رابطه بین استرس شغلی و فرسودگی شغلی کارکنان شهرداری بندرعباس ایفا می کند.

کلیدواژه ها:

استرس شغلی ، فرسودگی شغلی ، حمایت اجتماعی ، توانمندسازی روانشناختی ، شهرداری بندرعباس