مسئولیت ناشی از بهره برداری از منابع هیدروکربوری در قبال خسارات زیست محیطی

اصل پنجاهم قانون اساسی ایران ، سیاست های کلی نظام جمهوری اسلامی و سند چشم انداز به حفظ محیطزیست ،آمایش سرزمین ، امور زیست محیطی و توسعه پایدار اشاره شده ،همچنین در فصول پنجم وهفتم برنامهپنج ساله چهارم توسعه به "توسعه پایدار مبتنی بر محیط زیست" اشاره داشته است. مسئولیت مدنی ناشی ازبهره برداری از منابع هیدروکربوری در قبال خسارات زیست محیطی به عنوان عامل بازدارنده مانع توسعه گراییبی ضابطه در بهره برداری از منابع هیدرو کربوری است. سوال اصلی این است که آیا نظام مسئولیت ناشی ازبهره برداری از منابع هیدروکربوری تابع قواعد مسئولیت در حقوق عمومی است یا از نظام مسئولیت مدنی سنتیکه بخشی از حقوق مدنی و تابع حقوق خصوصی است پیروی می کند، اتخاذ هر یک از دو نظام فوق الذکر آثارمتفاوتی را در پی خواهد داشت این مقاله با هدف تبیین زوایای این نوع از مسئولیت مدنی نگارش شده است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، منابع هیدروکربوری ، خسارات زیست محیطی ، مسئولیت مدنی