نقش روان شناسی قانونی در پیشگری از ارتکاب جرم

روان شناسی قانونی شاخه ای تخصصی از رشته روان شناسی می باشد که در این رشته روان شناس با همکاری قانون در مورد رفتار و عواملی که منجر به بزه در این افراد می شود را بررسی می کنند. مقابله با بزهکاری و جلوگیری از ارتکاب مجدد بزه علاوه بر به کارگیری روش های کیفری نیازمند استفاده از رش های باز اجتماعی اعم از تشکیل پرونده شخصیت، تغییر سبک زندگی من جمله روان کاوی مرتکبان و اتخاذ بهترین شیوه درمان متهمانی است که در اثر اختلالات روانی و نواقص ذهنی به سمت ارتکاب جرم روی می آورند؛ لذا در این مقاله به ورت روش نظری و توصیفی و تحلیلی به بررسی نقش روان شناسی قانونی در پیشگیری از ارتکاب جرم پرداخته شده است. یافته ها و نتایج پژوهش حاکی از این است که در واقع در ارتکاب جرم صرفا داشتن اختلال روانی شرط نیست بلکه میزان کنترل و توانایی برقراری تعامل فرد با بیماری، فرهنگ خانوادگی، محل اشتغال و تحصیل و به صورت کلی، میزان تاثیرپذیری فرد با توجه به رده سنی و سایر عوامل تاثیر بسزایی دارند. در واقع روانشناسی قانونی در کنار سایر اقداماتی که برای پیشگیری از جرم که از اصول مهم سیاست جنایی در نظام حقوق حاکم است می توان این اهاف جامع عمل بپوشاند. همچنین با توجه به نوپا بودن رشته روانشناسی قانونی در نظام حقوقی ایران انتظار می رود که با ایجاد بستر آموزش بیشتر این رشته و با تربیت کارشناسان حرفه ای و به کارگیری این افراد در سیستم قضایی بتوان مجرمان بسیاری را که در اثر عوامل روانی مرتکب جرائم می شوند را بازپروری نمود و مانع از ارتکاب مجدد جرم توسط آن ها شد، در واقع براساس اصول مندرج در قانون که به شرایط خاص و اضطراری افراد نیز اشاره دارد و با تاکید بر کرامت انسانی افراد نظام حقوقی را ملزم می کند تا در خصوص قانون گذاری و سزادهی این موارد را در نظر بگیرند.

کلیدواژه ها:

روان شناسی قانونی ، حقوق پزشکی ، پیشگیری از جرم ، سیاست جنایی ، پرونده شخصیت ، کرامت انسانی