بررسی نقش میانجی تکیه گاه شغلی در تاثیر سبک رهبری همنوا بر رفتار نوآورانه ( مورد مطالعه : کارکنان هلال احمر استان لرستان)

پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نوع نحوه گرد آوری اطلاعات توصیفی –پیمایشی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان هلال احمر استان لرستان بوده که تعداد آنها ۲۳۳ نفر می باشد. تعداد ۱۴۴ نفر از آنها با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی در دسترس بر اساس جدول مورگان به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها در این پژوهش از پرسشنامه های پرسشنامه رهبری همنوا واگنر(۲۰۱۲)، پرسشنامه تکیه گاه شغلی شاین(۱۹۹۰) و پرسشنامه رفتار نوآورانه کانتر(۱۹۹۸)استفاده شده است.به منظور سنجش روایی ابزار اندازه گیری در این پژوهش از نظر اساتید و خبرگان استفاده گردید، همچنین از آلفای کرونباخ برای بررسی پایایی ابزار اندازه گیری استفاده شد. در پژوهش حاضر از نرم افزارهای Spss و Smart PLS برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید. یافته های پژوهش نشان داد سبک رهبری همنوا بر رفتار نوآورانه تاثیر مثبت و معناداری دارد. سبک رهبری همنوا بر تکیه گاه شغلی تاثیر مثبت و معناداری دارد. تکیه گاه شغلی بر رفتار نوآورانه تاثیر مثبت و معناداری دارد.نتیجه گیری که از این پژوهش میتوان داشت این است که سبک رهبری همنوا و تکیه گاه شغلی بر رفتار نوآورانه کاملا موثر است و هلال احمر استان لرستان برای افزایش رفتارنوآورانه خود باید نسبت به بهره مندی سبک رهبری همنوا و ایجاد تکیه گاه شغلی اقدام کند و همچنین اقدامات لازم را برای ایجاد و رشد رفتار نوآورانه انجام دهد.

کلیدواژه ها:

تکیه گاه شغلی ، رهبری همنوا ، رفتار نوآورانه ، هلال احمر