اثربخشی زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خودتنظیمی بر اساس مدل هالفورد بر افکار منفی تکرار شونده ، ناسازگاری و کاهش تعارضات زوجین شهر اصفهان

هدف پژوهش اثربخشی زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خودتنظیمی بر اساس مدل هالفورد بر افکار منفی تکرار شونده ، ناسازگاری و کاهش تعارضات زوجین شهر اصفهان بود. طرح نیمه آزمایشی مورد استفاده در پژوهش طرح دو گروهی (یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل) با پیش آزمون پس آزمون بود. جامعه آماری این پژوهش شامل شامل کلیه دانشجویان متاهل دانشگاه شهر اصفهان که در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ مشغول به تحصیل بود.روش نمونه گیری به صورت داوطلبانه و در درسترس بود و شیوه غربال شامل ۳۰ نفر از دانشجویان متاهل که در پرسشنامه تعارضات پایین ترین نمره و نمرات افسردگی بیشتری داشتند از بین داوطلبین انتخاب شدند. از بین جامعه اماری تعداد ۳۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه کنترل (۱۵ نفر) تقسیم شد. برای اندازه گیری متغیرهای مورد نظر در این پژوهش از پرسشنامه های فرم اولیه و اصلی پرسشنامه افکار تکرارشونده ک اووی ، ماهونی و مولدز (۲۰۱۰)؛ پرسشنامه ناسازگاری ارنست (۱۹۷۷) تعارضات زناشویی که توسط سلیمانی (۱۳۹۲) استفاده شد. گروه آزمایش در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خودتنظیمی شرکت کردند و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکردند. در پایان از هر دو گروه، پس آزمون گرفته شد. یافته ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس توسط نرم افزار SPSS نسخه ۲۸ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خودتنظیمی موثر بوده است(۰۱/۰p<). لذا زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خودتنظیمی می تواند به عنوان روشی موثر و کارآمد افکار منفی تکرار شونده ، ناسازگاری و کاهش تعارضات زوجین توسط درمانگران مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خودتنظیمی بر اساس مدل هالفورد ، افکار منفی تکرار شونده ، ناسازگاری ، کاهش تعارضات زوجین