تعیین ضرایب معادله فیلیپ و ضریب زبری بهینه با استفاده از شبیه سازی فاز پیشروی در آبیاری نواری با مدل هیدرودینامیک

آبیاری سطحی یکی از رایج ترین روش های آبیاری است، اما به دلیل بهره وری کم، تلفات آب در این سیستم چشمگیر است. برای طراحی دقیق و مناسب آبیاری سطحی اطلاع از خصوصیات و ضرایب نفوذ آب در خاک ضروری است. یکی از معادلات استفاده شده در این زمینه، معادله نفوذ فیلیپ است. در این مطالعه ضرایب نفوذ معادله فیلیپ و همچنین ضریب زبری مانینگ در آبیاری نواری بر اساس مقایسه منحنی پیشروی واقعی با منحنی پیشروی محاسبه شده با مدل هیدرودینامیک به صورت بهینه تعیین و نتایج آن با روش استوانه مضاعف و روش دونقطه ای ابراهیمیان و همکاران (۵) مقایسه شد. حجم نفوذ واقعی از تفاضل حجم ورودی و حجم خروجی به دست آمد. خطای روش یادشده در محاسبه حجم نفوذ ۵/۵۳ درصد بود. این در حالی است که خطا در روش استوانه مضاعف۵۹/۶۲ درصد و خطا در روش دونقطه ای ابراهیمیان و همکاران (۵) ۱۹/۰۸ تعیین شد. در خاک های بافت سنگین هر چه طول نوار بیشتر شود، دقت روش در برآورد ضرایب فیلیپ بیشتر می شود، درحالی که در خاک های بافت سبک هر چه زمان پیشروی که علاوه بر طول تابعی از نفوذپذیری، دبی ورودی و شیب کف بستر است بیشتر شود، دقت روش در برآورد ضرایب نفوذ فیلیپ بیشتر می شود.

کلیدواژه ها:

Border irrigation ، Optimization ، Flow resistance coefficient ، Irrigation phase ، Philip's equation ، Infiltration ، آبیاری نواری ، بهینه سازی ، ضریب مقاومت در مقابل جریان ، فاز آبیاری ، معادله فیلیپ ، نفوذ