تبارشناسی جرائم علیه امنیت در فقه و حقوق ایران

امنیت نقش بی بدیلی در بقاء و استمرار نظام های سیاسی دارد و از این جهت جرائم علیه امنیت به طور قابل ملاحظه ای مورد اهتمام دولت ها است و برای این نوع از جرائم، مجازاتی شدیدتر از جرائم عادی قرار می هند. دولت ها بر اساس مبانی فکری و تحت تاثیر گفتمان و رویکرد امنیتی مختار، عناوینی را به عنوان جرم علیه امنیت جرم انگاری می کنند. در این دسته از جرائم علاوه بر در نظر گرفتن کیفر و مجازات شدیدتر، از اصل سرزمینی بودن نیز عدول می شود. برخلاف جرائم عادی، مقدمات جرم در این دسته از جرائم، خود جرم محسوب شده و قلمرو اکراه در کاهش مسئولیت های کیفری کاملا مضیق تعریف می شود. هدف تحقیق حاضر بررسی شرایط تاریخی ایران بر اساس تطبیق بر رویکرد ها و گفتمان های امنیتی جهان به منظور احصاء تبارها و نسل های مطرح در جرائم علیه امنیت در ایران است. روش این تحقیق توصیفی تحلیلی با رویکرد تبارشناسی است و از مطالعات کتابخانه ای بهره برده است. یافته ها نشان می دهد جرائم علیه امنیت در ایران تحت تاثیر رویکردها و گفتمان های امنیتی در جهان، تحولات و تطوراتی را شاهد بوده که در نتیجه آن ۵ نسل و جریان اصلی قابل احصاء می باشد. در این راستا تبار فقه اسلامی شیعه با رویکرد فقه نظام ساز که بر گفتمان امنیتی توحیدی و رویکرد امنیتی موسع استوار است، به عنوان تبار متناسب با مسائل و تهدیدهای اطلاعاتی امنیتی معاصر، به عنوان راقی ترین و کارآمدترین تبار تبیین گردید.

کلیدواژه ها:

"تبارشناسی " ، "گفتمان امنیتی " ، "جرایم علیه امنیت " ، "فقه و حقوق" ، "فقه نظام ساز"