ارزیابی مقاومت فشاری محدود نشده و دوام ماسه کربناته و سیلیکاته بهسازی شده با بایوپلیمر صمغ فارسی و عامل پیوندساز کلرید کلسیم

محدودیتهای نظیر تغییر اسیدیته خاک و نگرانیهای زیستمحیطی ناشی از استفاده از مواد سنتی تثبیتکننده خاک همچون سیمان، بررسی استفاده از مواد دوستدار محیط‎زیست و ارزان با خطرات ثانویه کمتر همچون بایوپلیمرها را توجیهپذیر ساخته است. در این مطالعه به بررسی اثر افزودن صمغ فارسی و کلرید کلسیم به دو خاک ماسهای سیلیکاته فیروزکوه و کربناته هرمز پرداخته شده است. بدین منظور توسط آزمایش مقاومت فشاری محدود نشده پارامترهای اولیه همچون درصد وزنی صمغ فارسی، مولاریته کلرید کلسیم مورد ارزیابی و درصدهای بهینه مواد افزودنی شناسایی گردید. سپس تاثیر پارامترهای محل و مدت گیرش و چرخه‎های متوالی خیس و خشک بر روی مقاومت فشاری و دوام نمونههای بهسازی‎شده بهینه صورت گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که مقاومت فشاری ماسه فیروزکوه و هرمز بهسازی‎شده با درصد بهینه صمغ فارسی (۵/۲ و ۳ درصد) به ترتیب تا ۷۵/۲ و ۳ مگاپاسکال پس از گیرش ۲۸ روزه در گرمکن ۴۰ درجه افزایش پیدا میکند. در شرایط خشک، ماسه فیروزکوه و هرمز بهسازی‎شده با صمغ فارسی و کلرید کلسیم در درصد بهینه (۵/۱% صمغ و ۳ مولار برای فیروزکوه و ۵/۲% و ۲ مولار برای هرمز)، مقاومت ۲۸ روزه به ترتیب ۲/۶ و۱/۵ مگاپاسکال کسب میکنند که نسبت به نمونه بهسازی‎شده با صمغ فارسی، ۱۲۵% و۷۰% افزایش داشته است. صمغ فارسی دوام قابل قبولی در برابر چرخههای متوالی خیس و خشک از خود نشان داده به طوری که مقاومت فشاری تکمحوری خشک و خیس(پس از غرقاب شدن در آب) ماسه فیروزکوه و هرمز بهسازی‎شده با صمغ فارسی، ابتدا به ترتیب۲۲۰۰ و ۲۰۰، ۲۲۵۰ و ۲۴۰ بوده که پس از ۱۰ چرخه متوالی خیس و خشک به مقادیر به ترتیب ۷۵۰ و ۱۱۰، ۶۰۰ و ۸۰ کیلوپاسکال میل کرده و این مقاومت را در چرخههای بعدی حفظ خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

Soil improvement ، Firoozkooh sand ، Hormoz sand ، Biopolymer ، Persian gum