بررسی موانع توسعه ورزش تربیتی در مدارس

درجوامع امروزی ورزش به عنوان یک صفت بزرگ و جامع شناخته شده است به طوریکه جایگاه ویژه ی آن در سلامت و تندرستی افراد،گذران اوقات فراغت ،اعتمادبنفس و انعطاف پذیری ،روابط اجتماعی سالم ،پیشگیری از فساد و اشتغال زایی نمایان است . توسعه ورزش درکشورهای توسعه یافته یک امرضروری شناخته شده وازجمله راه های موثر جهت رسیدن به ابعاد مختلف سیاسی ،اقتصادی ،فرهنگی ،اجتماعی است و موجب ایجاد ساختارها،سیستم ها و فرصت هایی می شودتا افراد بتوانند در هر رده سنی و هر میزان علاقه و توانایی عملکرد خود را در زمینه های مختلف ورزشی ارتقا دهند . نخستین مکان برای توسعه ورزش آموزشی مدارس هستند که رشد شخصیت فرد در قالب ابعاد گوناگون از جنبه های روانی ،اجتماعی ،معنویی و جسمانی است و مهم ترین وظیفه درس تربیت بدنی در مدارس ایجاد زمینه های مناسب برای حصول دانش آموزان به لذت بردن از انجام ورزش،بهبود و توسعه مهارت ها،پرورش مهارت های پایه و حرکتی ،اصول ایمنی در ورزش و رعایت اصول بهداشتی و اخلاقی است . برنامه ورزشی که در واحد های آموزشی رسمی :مدارس و دانشگاه های کشور ارائه وانجام می شود به عنوان ورزش تربیتی شناخته شده است . ورزش تربیتی به دو بخش (آموزشی و فوق برنامه ای ) تقسیم می شود: ۱) آموزشی :درس تربیت بدنی که در نهاد های آموزشی تدریس می شود یک نوع برنامه آموزشی است که برنامه ریزی ،اجرا،نظارت و مورد ارزشیابی قرار می گیرد و در نهایت منجر به بهبود مستمر آن می شود،۲) فوق برنامه ای : فعالیت های خارج از ساعات آموزشی است که برنامه ریزی ،اجرا،استعدادیابی و مورد ارزیابی قرار میگرد و منجر به اصلاح و بهبود آن می شود.بنابر این هدف از تحقیق حاضربررسی موانع توسعه ورزش تربیتی در مدارس میباشد.این تحقیق از نوع توصیفی و به روش مقطعی انجام گردید.جامعه آماری آن را معلمان ورزش تشکیل میدهند و نمونه گیری به روش چندمرحله ای و به صورت تصادفی انجام گردید و جهت تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران و از آزمون رگرسیون با استفاده از نرم افزارspss استفاده شد.نتایج نشان داد که عوامل :اقتصادی ،فرهنگی ،آموزشی ،ساختار و فضای ورزشی مدارس،نبود برنامه ریزی و عدم وجودانگیزه از جمله موارد مهمی بودند که درتوسعه ورزش تربیتی نقش داشتند.

کلیدواژه ها:

ورزش تربیتی ، موانع توسه ، ورزش مدارس