پهنه بندی چند عملکردی و نقش آن در تقویت پیاده مداری

در سالیان اخیر راهبردهای متفاوتی در راستای دستیابی به شهر پایدار و کاهش آلودگی های زیست محیطی در عرصه شهرها مطرح گردیده است. بیشتر این راهبردها در جهت به حداقل رساندن استفاده از وسایل نقلیه و تقویت پیاده مداری می باشد. از سویی لازمه موفقیت در امر پیاده مداری این است که پیاده راه به عنوان بستر این کار، واجد یک سری از ویژگی ها باشد که منجر به تشویق مردم به پیاده روی و استفاده روز افزون از آن گردد، لذا می بایست تأثیر هر یک از این راهبردها بر کیفیت پیاده راه ها بررسی گ ردد. یکی از این راهبردها که امروزه درصدد کاهش استفاده از وسایل نقلیه در زندگی روزمره بر می آید، پهنه بندی چند عملکردی (mixed use zoning) می باشد. این مقاله درصدد بر می آید که میزان تأثیر گذاری این راهبرد را در کیفیت پیاده راه ها و به تبع آن میزان موفقیت پیاده مداری بررسی کند. لذا در این راستا در ابتدا به تعریف مختصر راهبرد پهنه بندی چند عملکردی پرداخته و در ادامه ضمن بررسی مهمترین عواملی که سبب موفقیت پیاده راه و جذب استفاده کننده می شود، درصدد مقایسه تطبیقی این عوامل با اصول راهبرد پهنه بندی چند عملکردی بر می آید.

کلیدواژه ها:

، «پهنه بندی چند عملکردی» ، «پیاده مداری» ، «شهرگرایی نوین» ، «فعالیت»