تاب آوری ایمنی در شهرتهران با رویکرد آموزش و پیشگیری با بهره گیری از آتش نشانان داوطلب

همواره رخداد بلایای طبیعی نظیر سیل،زلزله و به تبع آن وقوع آتش سوزی اغلب تاثیرات مخربی بر سکونتگاه های انسانی گذاشته و ساختمان هاراویران و عوارض وسیعی بر جوامع تحمیل کرده است.با توصیف شرایط رشد و توسعه شهرنشینی در جهان و در تطبیق با مباحث آسیب پذیریمراکز سکونتگاهی شهری از بلایای طبیعی و انسان ساز، دو رویکرد قابل طرح است: نخست برنامه ریزی به سمت کاهش تمرکز جمعیت در نقاطشهری و دوم برنامه ریزی برای ایجاد محیط های شهری ایمن مبتنی بر ایجاد بناها و تاسیسات شهری مقاوم جهت گیری شده و شهروندان نیزآگاهی و آموزش های لازم را فراگیرند. به نظر می رسد با توجه به شرایط فعلی، ناگزیر گزینه دوم را برای برنامه ریزی ایمنی و مدیریت بحران درشهرها تجویز می کنند. این شرایط مسئولیت برنامهریزان و طراحان شهری برای ایجاد محیطی ایمن را بیشتر می کند.لذا در سده اخیر با توجه بهرشد منابع مختلف و تمرکز آنان در شهرها و اهمیت انان سبب شده تا توجه زیادی به مدیریت آن و تاب آوری شهری در زمان بحران ها صورتپذیرد.باتوجه به جنبه های مختلف تاب اوری شهری ،در این پژوهش سعی شده است به موضوع تاب آوری اجتماعی با رویکرد آموزش و پیشگیریاز حوادث در مواقع بحرانی پرداخته شود زیرا که با توجه به تعریف تاب آوری و اینکه یکی از خصوصیات افراد تاب اور کنترل استرس و اتخاذتصمیم در شرایط بحرانی می باشد .روش این تحقیق از نوع کاربردی و جامعه آماری تعدادی از شهروندان ساکن در شهرداری منطقه ۱۵ تهرانمی باشد.یافته ها نشان می دهد آموزش تاب آوری کمک شایانی به کاهش خسارات خواهد کرد.در پایان نتایج این بررسی نشان می دهد کهآموزش عمومی و افزایش آگاهی جامعه باشیوه های مختلف ایمنی از مهم ترین جنبه ی فعالیت های پیشگیرانه در موضوع تاب آوری شهری می باشد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ایمنی در شهر تهران ، کنترل بحران ، آموزش عمومی ، پیشگیری