پروتکل مسیریابی چندپخشی با جداسازی ترافیک در شبکه سیار موردی

شبکه سیار موردی مجموعه ای از دستگاههای بیسیم متحرک خودپیکربندی با توپولوژی پویا که بدون کمک از هیچ زیرساخت شبکه ثابت و یا ایستگاه پایه متمرکز تشکیل شده است . مزیت اصلی شبکه سیار موردی این است که بدلیل تشکیل آن ی شبکه بدون زیرساخت ، سرویس های متعددی را پشتیبانی می کند . چندپخشی یک ابزار برای ارسال یک بسته داده از یک گره به مجموعه ای از گرههای گیرنده در یک زمان است . متعادلسازی بار بد ین معناست که مسیریاب یک بسته را از اولین مسیر می فرستد و بسته بعدی را از دومین مسیر به همان مقصد می فرستد یا بسته را بین مسیرها تقسیم می کند. در شبکه سیار موردی ، چالش های مختلفی بدلیل توپولوژی شبکه پویا و منابع محدود وجود دارد. از آنجایی که معیارهای عملکرد شبکه مانند تاخیر، پهنای باند، انرژی و ترافیک ، اغلب به علت تحرک گره تغییر می کند، این معیارها مشکل عدم قطعیت در شبکه سیار موردی دارند. تاثیر این مسائل عدم قطعیت در انتخاب مسیر بهینه از گره منبع به گروهی از گرههای گیرنده مشکل ایجاد می کند. بنابراین در این مقاله یک پروتکل مسیریابی چندپخشی با جداسازی ترافیک ، براساس محدود یت های انرژی ، پهنای باند، زمان انقضاء لینک ها و ترافیک برای شبکه های سیار موردی طراحی شده است . در این مکانیسم ، تمام معیارهای شبکه موجود در مسیر با استفاده از تابع شایستگی به یک مقدار تبدیل می شود. مسیرهای دارای حداقل مقدار به عنوان مسیر مطلوب انتخاب می شود و دادهها در این مسیرها از گره منبع به مجموعه گرههای مقصد منتقل می شوند.

کلیدواژه ها:

شبکه سیار موردی ، پروتکل مسیریابی چندپخشی ، کیفیت سرویس ، مسیرهای پایدار ، مسیریابی بر اساس کیفیت سرویس .