نکات کلیدی زراعت زعفران در ارتفاعات ییلاقی اشکورات گیلان ومواد موثره زعفران به عنوان مواد اولیه دارویی و صنایع آرایشی بهداشتی

زعفران با نام علمی (Crocus sativus L) از خانواده زنبقیان (Iridaceae)، گیاهی است دائمی و علفی که در اوایل پاییز گل می دهد. زعفران دارای ساقه زیرزمینی مدور، سخت ، گوشت دار و توپری بوده که از پوسته های فیبری قهوه ای رنگی پوشیده شده که کشاورزان به آن اصطلاحا پیاز می گو یند. ولی از نظر گیاهشناسی به آن بنه یا کرم می گویند. تعداد گل های هر بنه ۱تا ۴ عدد بوده و در اوایل آبان تا آذر ماه رشد می نمایند. پوشش گل دارای ۳ عدد کاسبرگ و ۳ عدد گلبرگ یک رنگ می باشد که رنگ آنها سوسنی تیره یا بنفش مایل به ارغوانی و همراه با رگه ها و رگبرگهای تیره تر در کلوگاه گل می باشد. برگهای حقیقی زعفران ۵ تا ۱۱عدد و معمولا همزمان با گل دهی و یا کمی بعد از گل ها از زمین می رویند. طول برگها به ۳۰ تا ۴۰سانتی متر و پهنای آن به ۵/۱ تا ۲ میلی متر می رسد. زعفران ساقه حقیقی ندارد و گل ها بصورت منفرد و یا چندتایی می رویند. برگها، برگک و ساقه ی گل دهنده و گاهی گل ها به تنهایی در داخل تعدادی غلافهای غشایی بنام کلروفیل محافظت می شوند که از ریشه منشاء می گیرند. غلافهای غشایی کاتافیل در واقع از ۵ تا ۱۱ برگهای غشایی ظریف و مشبک تشکیل شده است . تعداد پرچم ها سه عدد و دارای بساک زرد رنگ می باشد که چسبیده به گل وکاتافیل می باشد. خامه ، میله باریک و بلندی است به رنگ سفید که از روی تخمدان بیرون آمده و به سه کلاله قرمز عنابی رنگ ختم می گردد که قسمت مورد استفاده زعفران می باشد. پ یازهای جدید اغلب بالای پیازهای قبلی و کمتر در اطراف قاعدهی پیاز قبلی بوجود می آید. ریشه های زعفران از قاعده پیازها و از روی دایره محیطی آن می روید و ریشه های زعفران، افشان و کوتاه می باشند. در این مقاله ضمن بررسی کشت و نوع زراعت زعفران ، به مواد موثره دارویی و سابقه دارویی در طب سنتی هم بررسی می شود . همچنین راهکارهای مهم و اساسی برای نحوه بهتر کشت و تولید و فرآوری ارایه می گردد .

کلیدواژه ها:

زعفران ، زراعت ، کشاورزی ، ماده موثره ، پیاز زعفران ، کلاله زعفران