تحلیل مولفه های اصلی در بررسی آلودگی عناصر سنگین در برخی از سبزیجات

با وجود منابع مهم و متعدد آلاینده در استان اصفهان، فرض آلودگی خاک در این منطقه وجود داشته که می تواند ورود و تجمع عناصر سنگین را به زنجیره غذایی سبب شود. با توجه به اهمیت سبزیجات در کیفیت غذایی و مصرف روزانه، پژوهشی به صورت نمونه برداری از سطح مزارع در سه منطقه متفاوت از نظر آلودگی های محیط زیستی شامل منطقه یک (اصفهان)، منطقه دو (فلاورجان) و منطقه سه (فریدن- گلپایگان- نظنز) انجام گرفت. نمونه های خاک و شش نوع سبزی جمع آوری و جهت تعیین آلودگی عناصر سنگین سرب، مس، کبالت، کادمیم و کروم مورد اندازه گیری و ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بیشینه آلودگی عناصر سرب ۳۷/۱۲۷ و ۶۵/۱۱۲ میلی گرم بر کیلوگرم و کروم ۹۴/۶ و ۶۱/۴ میلی گرم بر کیلوگرم به ترتیب در خاک مزارع منطقه یک (اصفهان) و منطقه دو (فلاورجان) بیش از حدود مجاز توصیه شده توسط سازمان حفاظت محیط زیست ایران بود. نتایج پژوهش نشان داد که بیشینه آلودگی عناصر سرب به ترتیب ۷۸/۰ و ۷۵/۰ میلی گرم بر کیلوگرم در ریحان و گوجه فرنگی، مس ۶۹/۲ میلی گرم بر کیلوگرم در خیار و کادمیم و کروم به ترتیب ۵۰/۰ و ۴۱/۱ میلی گرم بر کیلوگرم در پیاز به دست آمد. تحلیل مولفه های اصلی نشان داد که آلودگی عناصر سنگین در دو منطقه یک و دو همپوشانی دارند و در هر دو منطقه احتمال آلودگی به عناصر سنگین در سبزیجات مشاهده شد. توصیه می شود تولید محصولات کشاورزی و استانداردهای کیفی محور اطلاع رسانی به جامعه برای امنیت غذایی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

آلودگی شهری ، آلودگی عناصر سنگین ، سبزیجات ، سلامت محصول ، سرب