بررسی تغییرات مکانی- زمانی الگوی جزیره حرارتی سطح شهر تهران و عوامل موثر بر آن

هدف از تحقیق حاضر بررسی ساختار مکانی- زمانی جزیره حرارتی شهر تهران، همچنین خواص فیزیکی و بیوفیزیکی سطح زمین از قبیل کاربری اراضی، پوشش گیاهی، شاخص های اقلیمی، همچنین برخی از پارامترهای حاصل از تمرکز جمعیت و فعالیت های انسانی از جمله شاخص های اصلی آلودگی هوا و تراکم ساختمان ها است. بنابراین، بدین منظور پس از تصحیحات تصاویر، محاسبه گسیل مندی و دمای درخشندگی، پهنه بندی دمای سطح زمین در بازه زمانی بیست ساله در محیط سنجش از دور انجام گردید. پس از آن همبستگی دمای سطح زمین و پارامترهای موثر با نرمال سازی اطلاعات از طریق الگوریتم های ریاضی و آنالیزهای زمین آماری در محیط GIS مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت نحوه آسیب پذیری منطقه ای کلانشهر تهران مشخص شد. نتایج و تحلیل های فضایی- مکانی مختلف ارتباط مستقیم پارامترهایی چون تراکم ساختمان ها، تمرکز فعالیت ها و جمعیت با دمای حرارتی سطح زمین و همچنین برخی از شاخص های آلاینده هوا، و از طرفی رابطه معکوس برخی پارامترهای دیگر همچون کاربری اراضی و پوشش گیاهی و شاخص های اقلیم را با دمای سطح زمین به تصویر کشید. این پژوهش نشان داد تهران با شکل گیری لکه های داغ در مناطق غرب، جنوب شرقی- غربی روبه رو بوده و میزان لکه های سرد در منطقه شمال تهران قابل توجه می باشد.

کلیدواژه ها:

دمای سطح زمین ، دمای درخشندگی ، ساختار زمانی- مکانی ، آنالیزهای زمین آماری ، همبستگی پارامترهای موثر بر جزیره حرارتی ، آسیب پذیری شهر تهران