راهکارهای طراحی منظر برای تحقق اهداف دانشگاه سبز (مورد پژوهی: پردیس دانشگاه شهید بهشتی)

امروزه معضلات محیط زیست در سطح جهان نظیر گرم شدن زمین، تغییرات اقلیمی، افزایش گازهای گلخانه ای، ریزگردها، آلودگی و کاهش منابع طبیعی نشان دهنده آثار مخرب توسعه بدون توجه به اصل پایداری است. با وجود تمام تلاش های محیط زیستی صورت گرفته، فعالیت های بشر همچنان سبب بر هم زدن توازن طبیعت و کاهش پایداری است. نظام آموزش عالی که نوعی سرمایه گذاری در منابع انسانی است، نقش در خور توجهی در جهت تحقق اهداف توسعه پایدار و ایجاد یک جامعه سالم دارد. در حال حاضر بسیاری از دانشگاه ها، نه تنها در مورد مسایل محیط زیست بلکه در مورد موضوعات اجتماعی و اقتصادی نیز کارهای مهمی را انجام می دهند و بدین ترتیب سه بعد پایداری را در بر می گیرند. پژوهش پیش رو در ابتدا با انجام مطالعات کتابخانه ای، به درک چرایی و چیستی موضوع پرداخته و سپس با انتخاب مصادیق تلاش شده است تا با بهره گیری از تجربیات طراحی و نکات مثبت و منفی این نمونه ها، به اصول کلی و راه حل های طراحی منظر حساس به آب در پردیس دانشگاه ها دست یافت. این مطالعه کاربردی به منظور ارزیابی مدیریت سبز دانشگاه شهید بهشتی، با استفاده از جمع آوری دیدگاه های متخصصان و خبرگان دانشگاه شهید بهشتی صورت پذیرفت. جهت ارزیابی دانشگاه از شاخص های نظام رتبه بندی جهانی دانشگاهی گرین متریک(۱) استفاده شده است که پایداری را در شش حوزه اصلی نظیر: محیط زیست و زیرساخت، انرژی و تغییرات آب و هوایی، بازیافت، آب، حمل و نقل، و آموزش موردسنجش قرار می دهند. در این مسیر تمام کاربران دانشگاه اعم از کارکنان، استادان و دانشجویان در فرآیند دستیابی به دانشگاه سبز مشارکت می کنند.

کلیدواژه ها:

دانشگاه سبز ، منظر حساس به آب ، مدیریت سبز ، تغییر اقلیم ، دانشگاه شهید بهشتی