مکان یابی برای تفرج متمرکز در منطقه چاهنیمه (شهرستان زابل) با استفاده از سیستم تصمیم گیری چند متغیره

رشد و توسعه اقتصادی– اجتما عی در چند دهه اخیر منجر به روی آوردن جوامع انسانی به ایجاد           فرصتهای گردشگری شده که امروزه بهمانند راهی برای پر کردن اوقات فراغت، کاهش تاثیر               تنشهای زند گی شهری و صنعتی محسوب  میشود. در کنار تمام مناطق متنوع ایران،مناطق جنوب شرقی ایران نیز یکی از قطبهای س یاحتی کشور به شمار می رود و در این بین شهرستان زابل  با برخورداری از شهر سوختهبه عنوان مهد تمدن دیرین، داشتن دریاچه آب شیرین هامون و مردمانی آریایی با فرهنگ غنی نقش مهمی در فراهم کردن اکو جهانگردی  دارد. در حال حاضر با وجود  اهمیت موضوع، مطالع ات چندانی به منظور مکان یابی        پهنههای مناسب تفرج و برنامه ریزی در این ارتباط انجامنشده        است. در این راستا طی تحقیق حاضر اقدام به پهنهبندی منطقه چاه نیمه با استفاده از روش ارزیابی چند متغیره و با تکیه بر معیارهایاکولوژیکی و برخی معیارهای اقتصادی اجتماعی شد. معیارهای                  مورد استفاده در این تحقیق شامل خاک، پایداری سازند                زمینشناسی، فاصلهاز منابع آب سطحی، شیب، جهت، پوشش گیاهی، نزدیکی به تالاب، فاصله از جاده، فاصله از مراکز شهری و روستایی، فاصله از مکان هایتاریخی، فاصله از مرز سیاسی و فاصله از تاسیسات رفاهی بودند. استاندارد سازی معیارها با استفاده از نظریه فازی صورت پذیرفت و نقشهمحدودیت ها با استفاده از نظریه بولین تولید شد. برای             وزندهی به معیارها از روش مقایسات زوجی در قالب تحلیل سلسله مراتبی استفادهشد و سپس با روش ترکیب خطی وزن داده شده،                لایهها با هم ترکیب شده و          شاخص قابلیت سرزمین محاسبه  شد. در این منطقه ۴ زون برای تفرج متمرکز شناسایی شد.

کلیدواژه ها:

گردشگری پایدار ساحلی ، پهنه بندی ، ارزیابی چند متغیره ، منطق فازی ، منطقه چاه نیمه