اهمیت روز افزون گیاهان داروئی بعنوان رقیب برای داروهای شیمیایی

ایران اسلامی از دیرباز مهد علم و تمدن بشری و مورد غبطه ممالک معاصر از نظر علوم پزشکی و طب بودهاست. بطوریکه علیرغم ظهور تمدن غرب با اتکاء به دانش نوین بخصوص بعد از رنسانس هم، هنوزدست آوردهای علمی علما و دانشمندن بنام و کم نظیر این مرز و بوم بویژه شی خالرئیس ابوعلی سینا از منابع معتبرعلمی و دروس دانشگاهی کشورهای پیشرفته محسوب می گردد. تنوع اقلیمی، تنوع گون های و ذخایر ژنتیکی ازویژگی های بارز این سرزمین بوده و با بهره گیری از ده تا دوازده هزار گونه گیاهی همواره استفاده از گیاهان داروییو تامین دارو از منشا گیاه از ویژگی های بارز طب سنتی اسلامی وایرانی محسوب م یشود، و امروز نیز بعنوانجدیدترین تئوری فرضیه و قوانین علمی مورد تایید است. وجود استعدادهای بالقوه عظیم ملی و نیز فرهنگاستفاده از گیاهان دارویی در کشور توجه بیش از پیش این مقوله را به مسئولین کشور یادآوری نموده و بر هرمتخصص دلسوزی این باور را یادآور مینماید که اگر به این مقوله بصورت یک ضرورت ملی و در چارچوبیک برنامه مشخص و با نگرش سیستمتیک و جامعنگرانه عنایت شود میتواند علاوه بر دستیابی به مدیریتتوسعه پایدار در این بخش بالاخص در ابعاد کلان توسعه اقتصادی- زیست محیطی، بهداشتی (خودکفایی دارویی)، اشتغال، امنیت غذایی و ذخایر ژنتیکی در عرصه ملی و جهانی بعنوان یک منبع درآمد ارز برای کشورمحسوب و ایفای نقش نماید . علیرغم این پیشینه تاریخی درخشان و گذشته پرافتخار، عملا جایگاه ایران امروز دراین دانش از موقعیت مناسب و مطلوبی در شان نظام جمهوری اسلامی برخوردار نیست، لذا تمهیدات لا زم برایاحیاء و بازگرداندن این سیادت فراموش شده و ارتقاء اهداف متعالی طب سنتی و ایرانی اسلامی که گیاهاندارویی سنگ بنای آن را تشکیل می داده است، با پشتوانه عظیم معنوی- علمی و تخصصی محققین و اندیشمندان و صاحبنظران متعهد و دلسوز کشور که با عزم راسخ به این مهم اهتمام ورزیده اند بویژ عنایت خاص مقام معظمرهبری براساس ارشادات و رهنمودهایی که در مقاطع و مناسبت های مختلف داشته اند، امری اجتناب ناپذیر است.

کلیدواژه ها:

تولید گیاهان داروئی ، داروی شیمیایی ، علوم پزشکی