تاثیر پامیس و بافت بر شاخص خمیرایی و نسبت پوکی خاک در شرایط تنش و عدم تنش رطوبتی

امروزه استفاده از اصلاح کننده های خاک با هدف بهبود کیفیت و عملکرد خاک. رو به افزایش است که از مهمترین آنها پامیس میباشد. به منظور بررسی اثر پامیس در شرایط تدش و عدم تنش رطوبتی بر تخلخل. نسبت پوکی و WHC خاک، طرحی در قالب اسپیلت_اسپیلت پلات در قالب بلوک کامل تصادفی با ۱۲ تیمار و ۴ تکرار در ۴۸ گلدان در گلخانه تحقیقاتی گروه علوم و مهندسی خاک دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری انجام شد. در این آزمایش سطوح مختلف آبیاری در دو سطح (آبیاری براساس تخلیه ۲۵% آب قابل استفاده و آبیاری بر اساس تخلیه ۵۰% آب قابل استفاده) به عنوان عامل اصلی و عامل فرعی شامل دو نوع بافت خاک (سبک و سنگین)، عامل فرعی فرعی مقادیر پامیس در سه سطح (۰. ۴ و ۸ گرم در کیلوگرم) در نظر گرفته شد. به منظور تعیین رطوبت خاک داخل گلدان ها، از روش وزنی استفاده شد. نتایج نشان داد که اعمال تنش رطوبتی سبب کاهش نسبت پوکی خاک شد اما مقدار شاخص خمیرایی ر افزایش داد. همچنین کاربرد مقادیر مختلف پامیس در خاک سیب افزایش نسبت پوکی و شاخص خمیرایی خاک گردید. اثر متقابل سطوح مختلف آبیاری و نوع بافت خاک نشان داد آبیاری براساس تخلیه ۵۰ درصد آب قابل استفاده در مقایسه با آبیاری براساس تخلیه ۲۵ درصد آب قابل استفاده در هر دو نوع بافت خاک بر خصوصیت نسبت پوکی دارای تاثیر معنی داری بوده است. لذا با هدف مدیریت و استفاده بهینه از منابع خاک توصیه می شود به اصلاح کننده های خاک بویژه پامیس توجه ویژه ای گردد.

کلیدواژه ها:

بافت خاک ، پامیس ، مدیریت خاک ، شاخص خمیرایی ، نسبت پوکی