کنترل جوندگان در دشت سجزی اصفهان به منظور حفظ جنگل های دست کاشت و مدیریت بیابانزایی

دشت سجزی در گذشته علفزار وسیعی بوده است که به دلیل بهرهبرداری غلط انسان، نظیر برداشت بیرویه و غیراصولی از معادن گچ و شن، چرای بی رویه دام، روش های نامناسب کشت و آبیاری، به بیابان تبدیل شده است. این بیابانزایی منجر به افزایش فرسایش بادی، حرکت شنهای روان و افزایش درجه شوری شده و مشکلات سلامتی و اقتصادی-اجتماعی نیز به همراه داشته است. برای کنترل روند بیابانزایی در منطقه، اداره منابع طبیعی اصفهان، اقدام به ایجاد جنگل های دست کاشت با استفاده از دو گونه تاغ (Haloxylon ammodendron) و سلمکی (Atriplex canescens) نموده است. به دلیل ازبین رفتن گیاهان بومی و جایگزین شدن این گونه ها در منطقه، آفتهای متعدد نظیر موش صحرایی (Ratus sp) به منطقه راه پیدا کردهاند. موش صحرایی علاوه بر این که مخزن بیماری سالک در این منطقه میباشد، با لانه سازی و تغذیه از ریشه درختان تاغ منجر به تخریب آن میشود. در این مطالعه به بررسی روشهای مختلف کنترل جوندگان پرداخته و کارآمدی روشی که هم اکنون توسط اداره منابع طبیعی شهرستان اصفهان برای کنترل جمعیت جوندگان در این منطقه اجرا می شود، مورد بحث قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

جوندگان ، دشت سجزی ، جنگل های دست کاشت ، بیابانزایی