طراحی و تحلیل بهینه مدار یک منظومه ماهواره ای با محموله های پایش اقلیم فضای کشور

پایش پیوسته اقلیم فضا و مدیریت پدیده های مخرب آن، برای کاهش آسیبهای ناشی از آن امری حیاتی است. تحقیقات نشان میدهد که سکوهای فضایی، بهویژه منظومه های ماهواره با محموله های مناسب، میتوانند به عنوان تکمیل کننده شبکه پایش زمینی عمل کنند؛ تهیه داده های به هنگام و دسترسی به نواحی مختلف فضا از ویژگی این سکوها است. این پژوهش، بر طراحی و تجزیه و تحلیل بهینه مدار یک منظومه ماهواره ای با محموله های مناسب برای پوشش کامل ایران و خاورمیانه تمرکز داشته است. انتخاب محموله ها بر اساس نیازها و راهبردهای کشور در پایش اقلیم انجام پذیرفت. نرم افزار استیکی برای طراحی و تحلیل این منظومه استفاده شده است. محموله ها شامل حسگر میدان مغناطیسی، آشکارسازی پروتونها، الکترونها و یون های آسیبزا، نهفتگی رادیویی و پایشگر تشعشعات جهت طراحی سیستم پایش اقلیم فضا متناسب با راهبرد کشور انتخاب شدهاند. طراحی ابتدا با فرض یک ایستگاه زمینی و سپس با ایجاد شبکه ایستگاه های زمینی (۵ ایستگاه) در ارتفاع مداری ۵۰۰ کیلومتری، میل مداری ۵۵ درجه و با بکارگیری منظومه ماهواره ای متقارن با الگوی دلتای واکر انجام شد. منظومه ماهواره ای نهایی، با اعمال روش مقایسه پارامتر آماری، از میان ۳۸۹ سناریو انتخاب شده و نشان میدهد که استفاده از شبکه ایستگاه های زمینی پراکنده باعث کاهش تعداد ماهواره ها شده و پوشش کامل ایران را در هر لحظه از ایستگاه زمینی فراهم میآورد. طبق نتایج، منظومه ماهواره ای ۱×۶ قادر به پوشش ایران در طول یک شبانه روز است، اما منظومه ماهواره ای ۱۰×۱۰ کوچکترین منظومه است که هدفهای پژوهشی یعنی رویت حداقل یک ماهواره و پوشش کامل در طول یک شبانه روز، را برآورده میسازد.