اثربخشی رفتاردرمانی تعدیل شده بر اختلال سلوک کودکان با رگه های برجسته بی رحمی بی احساسی

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی رفتاردرمانی تعدیل شده بر نشانه های اختال سلوک با ویژگی برجستە بی رحمی بی احساسی و طرح پژوهش از نوع کاربردی و با توجه به شیوه جمع اوری داده ها شبه تجربی تک ازمودنی با خطوط پایه منفرد بود. نمونە موردنظر ۳ نفر از کودکان دارای نشانه های اختال سلوک بود که در سال تحصیلی ۹۸-۹۹ در مدارس شهرستان تبریز مشغول به تحصیل بودند و به شیوە در دسترس و هدفمند و با توجه به ماک های ورود و خروج انتخاب شدند. برای شناسایی کودکان واجد رگە بی رحمی – بی احساسی از سیاهە بی رحمی- بی احساسی (فریک، ۲۰۰۳) استفاده شد. همچنین برای اجرای رفتاردرمانی تعدیل شده از بستە اموزشی محقق ساخته برگرفته از اموزه های میلر و دیگران (۲۰۱۴) و واچ بوش و دیگران (۲۰۱۹) و جهت ارزیابی نشانه های اختال سلوک از مقیاس اختال های رفتار ایذایی (پلهام، ناژی، گرینزلید و میلیچ، ۱۹۹۲) در مراحل خط پایه و مداخله استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از روش ترسیم نمودارها و محاسبه درصد بهبودی و اندازە اثر نشان داد که رفتاردرمانی تعدیل شده در کاهش نشانه های کودکان مبتلا به اختلال سلوک با ویژگی برجستە بی رحمی بی احساسی اثربخش است. بر اساس یافته های پژوهش می توان گفت استفادە از رفتاردرمانی تعدیل شده دارای تلویحات عملی در کاهش نشانه های اختلال سلوک است که برای والدین، مشاوران و بالینگران قابل توصیه است.

کلیدواژه ها:

رفتاردرمانی تعدیل شده