تحول هویت نوجوانان پسر ایرانی در بستر ضد روایت زندگی: یک پژوهش کیفی

هدف این پژوهش بررسی تحول هویت نوجوانان پسر ایرانی در بستر ضد روایت زندگی ان ها بود. روش پژوهش کیفی و همبستگی بود. جامعە اماری پژوهش در بخش کیفی شامل نوجوانان پسر ۱۵ تا ۲۰ ساله و روان شناسان و جامعه شناسان شهر تهران در سال ۱۳۹۹ بود. نوجوانان با نمونه برداری دردسترس انتخاب شدند و نمونه برداری از انان تا زمان رسیدن به اشباع نظری (۱۹ نفر) ادامه یافت. از میان متخصصان نیز ۶ نفر با استفاده از نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. در بخش کمی، جامعە اماری نوجوانان پسر ۱۵ تا ۲۰ سالە شهر تهران در سال ۱۳۹۹ بود و از بین انها ۲۱۸ نفر با استفاده از نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. گرداوری داده ها در بخش کیفی از طریق مصاحبە داستان زندگی (مک ادامز، ۱۹۹۵) و در بخش کمی با استفاده از پرسشنامە محقق ساخته انجام و برای تحلیل داده ها در بخش کیفی از روش تحلیل محتوا و در بخش کمی از تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد. نتایج تحلیل محتوا نشان داد که مدل ضد روایت نوجوانان شامل مولفه هایی چون سبک زندگی اختیاری، حس منحصربه فرد بودن، استقلال خواهی و رقابت جویی است. نتایج تحلیل عاملی مرتبە اول حاکی از برازندگی مناسب این مدل با داده ها بود. نتایج تحلیل عاملی مرتبە دوم نیز نشان داد که حس منحصربه فرد بودن بیشترین سهم را در مدل دارد. بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که ارزش های مدرن و فردی نگر نفوذ چشمگیر در ساختار ضدروایت هویت نوجوانان پسر ایرانی دارد.

کلیدواژه ها:

نوجوان