میانجیگری در روابط بین الملل (مطالعه موردی: عمان تا پایان دوره سلطنت سلطان قابوس در سال ۲۰۲۰م)

در این پژوهش چرایی و چگونگی نقش میانجیگری کشور کوچکی مانند عمان در غرب آسیا و حتی در سطح بین الملل، همچنین ابزارها و سازوکارهای این کشور در دستیابی به این اهداف بررسی شده است. چارچوب نظری این پژوهش نقش میانجیگری در روابط بین الملل است و بر صداقت و بی طرفی میانجیگر تاکید شده است، به ویژه بر کشورهای کوچک میانجیگری که ماهیت تهدیدکننده ندارند و مایل هستند در صحنه بین المللی وجهه کسب کنند. در این پژوهش، انگیزه های عمان برای میانجیگری در قالب زمینه های کسب اعتبار و شهرت، نقش بازیگر فعال، و میانجیگری به عنوان وظیفه اسلامی و دینی بررسی شده است. نقش رهبری سلطان قابوس و اتخاذ سیاست بی طرفی و سیاست خارجی عملگرای او، و رفاه و ثبات مالی دلایل عمده ای است که عمان توانسته است در مناقشات فلسطین و اسرائیل، ایران و عربستان و مناقشه هسته ای بین ایران و غرب میانجیگری کند. نتایج پژوهش نشان می دهد که عمان، به ویژه تا زمان رهبری سلطان بن قابوس، در سایه کسب درآمدهای نفتی، میانجیگر عمل کرده و وجهه کسب کرده است، اما به طور سنتی چنین نقشی را ایفا کرده و راه حل های کوتاه مدت داشته است.

کلیدواژه ها:

درآمدهای نفتی ، سلطان قابوس ، سیاست خارجی عملگرا ، میانجیگری ، وجهه