مدل یابی رابطه تروما و اختلال خوردن با میانجی گری معنای زندگی و اجتناب تجربه ای در دانشجویان

هدف این پژوهش، مدل یابی رابطه تروما و اختلال خوردن با میانجی گری معنای زندگی و اجتناب تجربه ای در دانشجویان بود. روش تحقیق توصیفی از نوع مدل های ساختاری همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان در حال تحصیل دانشگاه فردوسی مشهد بود. برای انجام این پژوهش از بین شاغلین به تحصیل در سال ۲۰۲۰-۲۰۱۹ دانشگاه فردوسی مشهد با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای، ۳۸۷ نفر انتخاب شدند. آزمودنی ها پرسشنامه های استاندارد نگرش به خوردن (Garner & Garfinkel, ۱۹۷۹)، اجتناب تجربه ای چندبعدی (Gamez et al., ۲۰۱۱)، پرسش نامه معنای زندگی (Steger & Shin, ۲۰۱۰) و رویدادهای زندگی تروماتیک (Kubany et al., ۲۰۰۰) را تکمیل نمودند. داده ها با نرم افزار آماری SPSS-۲۳ و AMOS-۲۳ تجزیه و تحلیل شد. سطح معنی داری در تحلیل مدل اثر کامل و مدل اثر میانجی معنی دار بود (کوچکتر از ۰۱/۰). نتایج تحلیل مدل اثر کامل نشان داد که متغیر تروما به صورت مستقیم و در جهت مثبت با متغیر اختلال خوردن رابطه دارد. همچنین نتایج تحلیل مدل اثر میانجی نشان داد که در رابطه تروما با اختلال خوردن، اجتناب تجربه ای در جهت مثبت و به صورت جزئی و معنای زندگی در جهت منفی و به صورت جزئی میانجی گری می کنند.

کلیدواژه ها:

دانشجویان ، تروما ، اجتناب تجربه ای ، معنای زندگی ، اختلال خوردن.