هم سنجی اقتدار کیخسرو با گشتاسب از منظرتئوری پراتیک بوردیو

فردوسی فرایند قدرت در شاهنامه را طبق رخدادهای کهن به صورت نمادین مطرح می کند. روند زندگی اجتماعی انسان براساس نوع حکومت در جامعه شکل می گیرد و او را در موقعیت هایی قرار می دهد که سبب بروز ناامنی و عدم رفاه نسبی می گردد. در این پژوهش نحوه حکومت و روابط قدرت در پادشاهی کیخسرو و گشتاسب مورد بحث است. جستار حاضر که به روش توصیفی- تحلیلی و ساختار قیاسی است، سعی بر آن دارد تمایز مشهود دو شاه را بر مبنای مفاهیم بوردیو تبیین و ماهیت این تضاد را نشان دهد. همچنین دریابد گشتاسب بر  اساس چه رویکردی قدرت آرمانی کیخسرو را از چرخه تحولات بنیادین جامعه بیرون برده است؟ حاصل این که عمق عرضه عادت واره های منفی گشتاسب به حدی است که جامعه آرمانی کیخسرو از حالت مطلوب خارج گردیده و ضعف فرهنگ موثر در قدرت سیاسی و قوت سرمایه اقتصادی که اقتدار را به بیراهه کشانده، از اعتبار سرمایه های اجتماعی کاسته است.

کلیدواژه ها:

اقتدار ، کیخسرو ، گشتاسب ، بوردیو ، عادت واره ، سرمایه