بررسی اهمیت درس تربیت بدنی در مدارس

مفهوم تربیت و ارتباط آن با تربیت بدنی تربیت در مفهوم عام با تربیت بدنی در ارتباط است و به عبارتی از ترکیب تربیت ذهنی و جسمی،تربیت عمومی حاصل می شود. اگر در تربیت عمومی سعی بر آنست که انسان به کمال سوق داده شود، این هدف با کنار نهادن تربیتجسم که لازمه تکوین شخصیت انسانی است عملی نمی شود. تربیت در مفهوم محض خود در باروری استعدادهای فردی که او را در طولزندگی یاری میکند، لازم است که تربیت بدنی را نیز دربر گیرد. اگرچه لازمه حرکت هر فرد در ابعاد فیزیکی و روحی صحت جسمیاوست و این امر لازمه هر دو حرکت است. کودک اولین فعالیت خود را در قالب بازی آغاز میکند. بازیها موجب آمادگی جسمی و روحی اورا فراهم میسازد، زیرا او با قرار گرفتن در مقابل مشکلات ناشی از بازی، مکانیسم دفاعی را در مقابله با مشکلات بدست می آورد. ورزشهایسنگین نیز موجبات آمادگی مقابله با مصائب را در ورزشکار فراهم میکند. اراده او را قوی می کند، تحمل ورزشکار را در مقابل نارسائیهایروزگار تقویت می کند. بدین گونه تن آدمی به همراه روح او تواما تربیت می شود، در نتیجه جسم قوی می شود و روح صیقل می یابد، بدینسان جایگاه تربیت جسمانی در تربیت عمومی به وضوح روشن می شود. ایجاد فرصت رشد تربیت بدنی صحیح، انسان هایی عاری از تزلزل،ولی محکم در برابر نارسائیها و گرفتاری ها تربیت می کند. تربیتی که ضمن مبادرت به تقویت تن، بعد انسانی آن را نیز با تحکیم روابطانسانی، اشاعه ارزش های معنوی، ایحاد حس مشارکت در شئون اجتماعی، آگاه ساختن انسانها به حق و حقیقت که زیر بنای زندگی بشریاست ، موجب می شود. ملاحظه میشود که تربیت بدنی، جزئی از تربیت عمومی است و تحقق هدف های تربیت عمومی، نمی تواند با اهمال درتحقق هدفهای تربیت بدنی حاصل شود. زیرا تربیت بدنی با تربیت در مفهوم کلی دارای ارتباط دائمی است.

کلیدواژه ها:

تربیت بدنی ، مدارس ، تربیت ، شخصیت انسانی