نگاهی بر خستگی عاطفی و امیدواری در بهداشت روانی سازمان

هدف این مقاله بررسی خستگی عاطفی و امیدواری به عنوان یکی از رکن های بهداشت روانی در سازمان می باشد. مقاله برحسب هدف توصیفی می باشد. از آنجا که نیروی انسانی مهمترین ابزار حفظ و بقای سازمان و همچنین رسیدن به اهدافسازمانی است؛ پس سازمان ها مکلف به حفظ و نگهداری سلامت جسمی، روانی و عاطفی کارکنان خود است. یکی از مواردمطرح شده و موثر که منجربه آشفتگی روانی کارکنان و استرس های مزمن در آنها می شود پدیده خستگی عاطفی است، کهبا روندی کند و البته خاموش منجر به تخلیه عاطفی و فرسودگی شغلی افراد و هزینه های گاها غیر قابل جبرانی را برایسازمان به ارمغان می آورد (علیدوستی و همکاران ، ۱۳۹۴ ). خستگی عاطفی حالتی از تخلیه فیزیکی وذهنی است که اغلب باعملکرد ضعیف کارکنان و اثر بخشی سازمانی پایین همراه بوده (لی ۲۰۱۷،۱ ) و منجر به مشکلات روحی و جسمی و تضعیف۲۰۱۷ )، و در نهایت به عدم علاقه فرد به شغل خود منتهی میگردد (داو ، روابط فردی و اجتماعی افراد می شود (سودرلون ۲میلر ۲۰۲۱،۳ ). امروزه مطالعات حوزه روانشناسی با پژوهش های گسترده می تواند کمک شایانی به پیشگیری و درماناختلالات روانی افراد در حوزه مدیریت منابع انسانی داشته باشد. یافته های پژوهش نشان می دهد که متغیر امیدواری یکی ازمواردی است که اگر در افراد ایجاد و تقویت شود می تواند آنها را در مقابل مشکلات مصون داشته و خستگی عاطفی را بهحداقل ممکن برساند. لذا امیدواری یک حالت انگیزشی مثبت است که مبتنی بر حس پایوری و راهیابی و ناشی از تعامل فردبا محیط که ظرفیت تصور توانایی ایجاد مسیرهایی به سمت اهداف مطلوب و تشکیل انگیزه برای حرکت در مسیرها را ایجادمی کند.

کلیدواژه ها:

خستگی عاطفی ، امیدواری ، سازمان